دیگوکسین ( به انگلیسی: Digoxin )
رده درمانی: گلیکوزید قلبی.
اشکال دارویی: قرص، الگزیر، قطره، آمپول
دیگوکسین از قدیمی ترین داروهای ضدآریتمی به شمار می رود و در درمان نارسایی قلبی و آریتمی فوق بطنی ( به ویژه فیبریلاسیون دهلیزی ) مصرف می شود و اثر کلی آن، تقویت قدرت عضله قلب افراد مبتلا به نارسایی قلبی می باشد.
دیگوکسین نیروی انقباضی قلب را افزایش و هدایت الکتریکی آن را کاهش می دهد. احتمالاً افزایش نیروی انقباضی عضله قلب، ناشی از مهار پمپ مبادله یون های سدیم و پتاسیم در غشای سلولی عضله قلب می باشد. بر اثر بلاک این پمپ سطح سدیم داخل سلولی افزایش می یابد و منجر به کاهش فعالیت پمپ سدیم/کلسیم ( NCX ) در غشای سلول های میوکارد می شود. حاصل نهایی این فرایند افزایش سطح یون های کلسیم در داخل سلول های میوکارد است که بر فعالیت انقباضی فیبرهای میوکارد افزوده می شود. این دارو سرعت هدایت قلبی را کاهش و دوره تحریک ناپذیری گره دهلیزی ـ بطنی را افزایش می دهد.
فراهمی زیستی قرص دیگوکسین ۸۰–۶۰٪، الگزیر و محلول تزریقی آن ۸۵–۷۰٪ است. پیوند دیگوکسین به پروتئین کم می باشد ( ۲۰٪ ) . متابولیسم این دارو به میزان کم در کبد صورت می گیرد. نیمه عمر دارو ۴۸–۳۶ ساعت است که در صورت ابتلا به بی ادراری، ۶–۴ روز خواهدبود. اثر دارو از راه خوراکی پس از ۲–۰/۵ساعت و از راه تزریقی پس از ۳۰–۵ دقیقه شروع می شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر از راه تزریقی ۴–۱ ساعت و از راه خوراکی ۶–۲ ساعت است. طول اثر دارو ۲ تا ۶ روز است. دفع دیگوکسین کلیوی است.
علی رغم تاثیرات عالی و موثر ، دیگوکسین دارای تداخلات دارویی فراوان است که این موضوع استفاده از آن را با چالش روبه رو می کند. مهمترین تداخلات دارویی دیگوکسین شامل موارد زیر است:
• آنتی اسید ها و آمینوسالسیلیک ها
• برخی از داروهای قلبی و ضد فشاری خون از جمله آمیودارون ، وراپامیل ، نیفیدیپین و دلتیازیم
• برخی از داروهای ادرار آور نظیر فوروزماید و اسپیرونولاکتون
• کاربی سیلین
• آمفوتریسین بی
• کورتیکواستروئید ها نظیر بتامتازون ، دگزامتزون و . . .
تداخلات دارویی دیگوکسین غالبا از نوع افزایش و یا کاهش اثر دارو و افزایش خطر مسمومیت های دارویی است.
بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، درد شکم اغلب با مصرف مقادیر زیاد دارو مشاهده می شود. اختلالات بینایی ( مشاهده هاله سبز رنگ اطراف اجسام ) ، بزرگ شدن سینه ، سردرد، خواب آلودگی، اغتشاش فکر، توهم، هایپرکالمی، آریتمی و بلوک قلبی با مصرف این دارو گزارش شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرده درمانی: گلیکوزید قلبی.
اشکال دارویی: قرص، الگزیر، قطره، آمپول
دیگوکسین از قدیمی ترین داروهای ضدآریتمی به شمار می رود و در درمان نارسایی قلبی و آریتمی فوق بطنی ( به ویژه فیبریلاسیون دهلیزی ) مصرف می شود و اثر کلی آن، تقویت قدرت عضله قلب افراد مبتلا به نارسایی قلبی می باشد.
دیگوکسین نیروی انقباضی قلب را افزایش و هدایت الکتریکی آن را کاهش می دهد. احتمالاً افزایش نیروی انقباضی عضله قلب، ناشی از مهار پمپ مبادله یون های سدیم و پتاسیم در غشای سلولی عضله قلب می باشد. بر اثر بلاک این پمپ سطح سدیم داخل سلولی افزایش می یابد و منجر به کاهش فعالیت پمپ سدیم/کلسیم ( NCX ) در غشای سلول های میوکارد می شود. حاصل نهایی این فرایند افزایش سطح یون های کلسیم در داخل سلول های میوکارد است که بر فعالیت انقباضی فیبرهای میوکارد افزوده می شود. این دارو سرعت هدایت قلبی را کاهش و دوره تحریک ناپذیری گره دهلیزی ـ بطنی را افزایش می دهد.
فراهمی زیستی قرص دیگوکسین ۸۰–۶۰٪، الگزیر و محلول تزریقی آن ۸۵–۷۰٪ است. پیوند دیگوکسین به پروتئین کم می باشد ( ۲۰٪ ) . متابولیسم این دارو به میزان کم در کبد صورت می گیرد. نیمه عمر دارو ۴۸–۳۶ ساعت است که در صورت ابتلا به بی ادراری، ۶–۴ روز خواهدبود. اثر دارو از راه خوراکی پس از ۲–۰/۵ساعت و از راه تزریقی پس از ۳۰–۵ دقیقه شروع می شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر از راه تزریقی ۴–۱ ساعت و از راه خوراکی ۶–۲ ساعت است. طول اثر دارو ۲ تا ۶ روز است. دفع دیگوکسین کلیوی است.
علی رغم تاثیرات عالی و موثر ، دیگوکسین دارای تداخلات دارویی فراوان است که این موضوع استفاده از آن را با چالش روبه رو می کند. مهمترین تداخلات دارویی دیگوکسین شامل موارد زیر است:
• آنتی اسید ها و آمینوسالسیلیک ها
• برخی از داروهای قلبی و ضد فشاری خون از جمله آمیودارون ، وراپامیل ، نیفیدیپین و دلتیازیم
• برخی از داروهای ادرار آور نظیر فوروزماید و اسپیرونولاکتون
• کاربی سیلین
• آمفوتریسین بی
• کورتیکواستروئید ها نظیر بتامتازون ، دگزامتزون و . . .
تداخلات دارویی دیگوکسین غالبا از نوع افزایش و یا کاهش اثر دارو و افزایش خطر مسمومیت های دارویی است.
بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، درد شکم اغلب با مصرف مقادیر زیاد دارو مشاهده می شود. اختلالات بینایی ( مشاهده هاله سبز رنگ اطراف اجسام ) ، بزرگ شدن سینه ، سردرد، خواب آلودگی، اغتشاش فکر، توهم، هایپرکالمی، آریتمی و بلوک قلبی با مصرف این دارو گزارش شده است.
wiki: دیگوکسین