رابض

لغت نامه دهخدا

رابض. [ ب ِ ] ( ع ص ) قلعه دار. ( از آنندراج ). || مقیم و ساکن و منه : لا تبعثوا الرابضین ؛ ای الترک و الحبشه. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( شرح قاموس ). و رجوع به رابضان شود.

فرهنگ فارسی

مقیم وساکن، شیردرنده
( اسم ) شیر درنده
قلعه دار مقیم و ساکن و منه : لا تبعثو الرابضین ای الترک والحبشه.

فرهنگ معین

(بِ ) [ ع . ] (اِ. ) شیر درنده .

پیشنهاد کاربران

بپرس