راوچه

لغت نامه دهخدا

راوچه. [ چ َ /چ ِ ] ( اِ ) نوعی از انگور. ( از برهان ) ( آنندراج ) ( ازانجمن آرا ): قَشَم ؛ غوره سپید و راوچه و جز آن که شیرین میشود و پیش از رسیدن خورند و بدان مزه گیرند.( منتهی الارب ). || در تداول گناباد خراسان تلفظ کلمه «روچه » است و بر انگور پیشرس اطلاق شود.

فرهنگ معین

(وْ چِ )(اِ. ) نوعی انگور، انگور پیش رس .

فرهنگ عمید

نوعی انگور، انگور پیش رس.

پیشنهاد کاربران

بپرس