رخنه گرفتن

لغت نامه دهخدا

رخنه گرفتن. [ رَ ن َ / ن ِ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) بستن رخنه و سوراخ. بهم آوردن شکاف. ترمیم کردن خرابی و شکست. مرمت کردن شکاف و سوراخ :
گل به گلشن بسکه از اشکم فراوان شد کلیم
بلبل از گل رخنه دیوار بستان را گرفت.
کلیم کاشانی ( ازارمغان آصفی ).
بستم دهان خصم به نرمی در این چمن
این رخنه را به پنبه گرفتم چو راه گوش.
مفید ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

بستن رخنه و سوراخ بهم آوردن شکاف و سوراخ .

پیشنهاد کاربران

بپرس