رنتسو پیانو

رنتسو پیانو[ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] ( ایتالیایی: Renzo Piano؛ ایتالیایی:  ؛ تلفظ نام خانوادگی: /piˈɑːnoʊ/ pee - AH - noh ) معمار برجسته ایتالیایی ست.
رنتسو پیانو معمار و مهندس مطرح ایتالیایی در ۱۴ سپتامبر ۱۹۳۷ در شهر جنوا در ایتالیا زاده شد. او در دورهٔ ابتدایی چیزی نمانده بود که از مدرسه اخراج شود. [ ۵]
از جملهٔ ساختمان های مشهور وی می توان به مرکز ژرژ پمپیدو ( به همراه ریچارد راجرز در سال ۱۹۷۷ میلادی ) ، برج شارد در لندن ( ۲۰۱۲ ) و موزه هنر آمریکایی ویتنی در نیویورک سیتی ( ۲۰۱۵ ) اشاره کرد.
وی در سال ۱۹۹۸ برای طراحی فرودگاه بین المللی کانسای در ژاپن، جایزهٔ پریتزکر دریافت کرد.
او ابتدا برای تحصیل معماری به دانشگاه فلورانس رفت. در دورهٔ اشغال دانشگاه های ایتالیا از سوی دانشجویان در میلان نزد فرانکو البینی به یادگیری عملی معماری پرداخت. [ ۶] در ۱۹۶۴ تحصیلات خود را در رشتهٔ معماری در پلی تکنیک میلان با پایان نامه ای دربارهٔ ساختمان های عربی در قسمت های داخلی لیگوریا به پایان برد[ ۵] و به همکاری با استادش مارکو تسانوسو[ ۷] پرداخت.
به لطف پدر، که مانند چهار عمو و برادرش همه پیمانکار ساختمانی بودند، بی درنگ به کار حرفه ای و کارگاهی پرداخت و اولین روابط حرفه ای خود را با مشتریان پایه گذاشت.
او از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ بین انگلستان و ایالات متحده در سفر بود تا تحصیلات خود را تکمیل کند. در همین دوران با ژان پِرُووِه ( ۱۹۰۱–۱۹۸۴ ) ، [ ۸] معمار فرانسوی آشنا و دوستی پایدار و پر ثمرش با او آغاز شد. ژان پرووه بعدها رئیس ژوری گزینش طرح پروژهٔ مرکز پمپیدو شد. [ ۵]
از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۷ با ریچارد راجرز در طراحی مرکز ملی هنر و فرهنگ ژرژ پمپیدو همکاری کرد.
• ساختمان های اداری B& B italia در نووه دراته، کومو ( Novedrate, Como )
• منازل شخصی در کوزاگو ( Cusago ) ، میلان
• مرکز ملی هنر و فرهنگ ژرژ پمپیدو ( Centre Pompidou ) در پاریس آغاز از ۱۹۷۱
• ساختمان تأسیسات شرکت اتومبیل سازی فیات در شهر تورینو ایتالیا
• ورزشگاه سن نیکولا در شهر باری ایتالیا
• Potsdamer Platz پوتز دامر پلاتز در شهر برلین آلمان
• مجموعه برج های سیدنی استرالیا
• ساختمان مرکز علم و تکنولوژی ملی هلند در شهر آمستردام
• ساختمان آکادمی علوم ایالت کالیفرنیا در سانفرانسیکو آمریکا
• مجتمع ورزشی راوانا
• ایستگاه مترو جنوا
• پایانه مسافربری کانسای
• برج شارد لندن