زرق سجاده

لغت نامه دهخدا

زرق سجاده. [ زَ س َج ْ جا دَ / دِ ] ( ص مرکب ) که عبادت از روی ریا و مکر کند. که به ریا و دروغ سجاده اندازد و نماز گزارد. ریاکار. زرق ساز :
که ای زرق سجاده دلق پوش
سیه کار دنیاخر و دین فروش.
سعدی ( بوستان ).
رجوع به زرق و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

که به ریا و دروغ سجاده اندازد نماز گزارد .

پیشنهاد کاربران

بپرس