زعم

[ویکی الکتاب] معنی زَعَمَ: پنداشت (زعم به معنای مطلق اعتقاد است ، لیکن بیشتر در اعتقاد باطل استعمال شده)
معنی زَعَمْتَ: پنداشتی (زعم به معنای مطلق اعتقاد است ، لیکن بیشتر در اعتقاد باطل استعمال شده)
معنی زَعَمْتُمْ: پنداشتید (زعم به معنای مطلق اعتقاد است ، لیکن بیشتر در اعتقاد باطل استعمال شده)
معنی زَعْمِهِمْ: اعتقادشان - پندارشان (زعم به معنای مطلق اعتقاد است ، لیکن بیشتر در اعتقاد باطل استعمال شده)
معنی تَزْعُمُونَ: می پندارید (زعم به معنای مطلق اعتقاد است ، لیکن بیشتر در اعتقاد باطل استعمال شده)
معنی یَزْعُمُونَ: گمان می کنند(از "زعم " که به معنای مطلق اعتقاد است ، لیکن بیشتر در اعتقاد باطل استعمال شده)
ریشه کلمه:
زعم (۱۷ بار)

«زَعَمَ» از مادّه «زعم» (بر وزن طعم) به معنای سخنی است که احتمال یا یقین دروغ در آن است، و گاه به پندار باطل نیز اطلاق می شود; و در آیه مورد بحث، منظور همان معنای اول است. از بعضی از کلمات لغویین نیز استفاده می شود که این ماده به معنای اخبار به طور مطلق نیز آمده است; هر چند از موارد استعمال این لغت و کلمات مفسران، استفاده می شود که این واژه با مفهوم دروغ آمیخته است، و لذا گفته اند: «هر چیز کنیه ای دارد و «زعم» کنیه دروغ است».
قول باطل دروغ . کفّار به دروغ گفتند که هرگز بر انگیخته نمی‏شوند بگو قسم به پروردگارم حتماً حتماً بر انگیخته خواهید شد. در قاموس گوید: زعم به معنی قول باطل و کذب و قول حق است در هر دو ضد بکار می‏رود و بیشتر در شی‏ء مشکوک استعمال می‏شود. در اقرب الموارد افزورده: از عادت عرب است هر دروغگو که پیششان سخنی گوید، گویند فلانی زعم کرد و در قرآن هر جا در ذم قائلین آمده است. راغب می‏گوید: آن حکایت قولی است که در آن احتمال دروغ است . بگو بخوانید آنان را که به باطل معبود خواندید.. یا آسمان را چنان که ادعا کرده‏ای پاره پاره بر ما فرود آوری. زعیم به معنی کفیل و عهده دار است طبرسی گفته زعیم، کفیل و ضمین نظیر هم‏اند و نیز زعیم به معنی رئیس است راغب در تقریب آن گوید: چون عقیده بر این است که قول رئیس و کفیل محل احتمال کذب است . هر که آن را بیاورد برای اوست بار شتری و من به آن بار ضامنم که به او داده شود و یا به او کفیلم که عذابش نکنند. . زعیم در آیه شاید به معنی متعهد و یا باطل‏گو باشد. در مجمع آن را کفیل گفته و گوید: بپرس کدامشان متعهد است که روز قیامت برای آنهاست آن چه برای مؤمنان است. دئر نهج البلاغه خطبه 16 آمده «ذِمَّتی بِما اَقُولُ رَهینَةٌ وَ اَنَا بِهِ زَعیمٌ».