زمان نجومی

دانشنامه عمومی

زمان نجومی یا روز نجومی اندازه گیری حرکت وضعی زمین بر اساس عبور متوالی یک ستاره ثابت یا به اعتباری دیگر نقطه اعتدال بهاری ( یا یک نصف النهار خاص ) است ( شبانه روز نجومی ) . از سویی با زمان خورشیدی ( شبانه روز خورشیدی ) که عبور متوالی خورشید طی حرکت وضعی زمین است متفاوت و کوتاهتر است چرا که خورشید در جابجایی ظاهری روزانه نزدیک به ۱درجه در زمینه ستارگان به شرق نوسان می کند و ناظر همواره عبور متوالی یک ستاره ثابت را در یک حرکت وضعی به اندازه ۴دقیقه از خورشید زودتر خواهد دید. همچنین «روز نجومی» با معیار عبور متوالی یک ستاره بعلت تفاضل زمان حرکت تقدیمی در بعد طی یک روز ( ms ۸٫۴ = یا جابجایی سالانه ۳٫۳۵۲۲۷۶۷ثانیه ) ، با روز نجومی با معیار یک نصف النهار خاص متفاوت و کوتاهتر است. [ ۱]
در دهه اخیر ( ۲۰۱۰+ میلادی ) مقدار شبانه روز نجومی بر اساس یک نصف النهار خاص ۲۳h ۵۶m ۴٫۰۹۰۵۳s که با اعمال تعدیل زمان تقدیمی نسبت به یک ستاره ثابت ۲۳h ۵۶m ۴٫۰۸۱۳۸s می باشد.
بعبارتی، مدت زمان واقعی که طول می کشد زمین به دور خودش بچرخد، ۲۳:۵۶:۴ است، اما در این مدت زمین هم کمی ( حدود ۱درجه ) در مدار انتقالی خود حرکت می کند. بنابراین خورشید در جای سابق خود دیده نمی شود ولی ستارگان به همان صورت دیده می شوند و ناچار زمین برای تمام شدن روز خورشیدی باید ۳ دقیقه و ۵۶ ثانیه دیگر حرکت کند؛ که در این صورت جای ستارگان متفاوت خواهد بود. به آن زمان کوتاه تری که در طی آن جای ستارگان تغییر نمی کند «شبانروز نجومی» می گویند.
عکس زمان نجومی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

زمان نجومی (Sidereal time)
زمانِ اندازه گیری شده براساسِ حرکتِ ظاهریِ ستاره هایِ دوردست نسبت به زمین، موسوم به ثوابت. از زمانِ خورشیدیِ متناظر با حرکتِ ظاهریِ خورشید متمایز است. اصلی ترین یکایِ زمانِ نجومی روزِ نجومی است که به ۲۴ ساعتِ نجومی، ۱,۴۴۰ دقیقه نجومی و ۸۶,۴۰۰ ثانیۀ نجومی تقسیم می شود. اخترشناسان به زمان سنج هایِ نجومی تکیه می کنند، زیرا هر ستارۀ معین در طیِ سال در زمان نجومیِ همسان از نصف النهارِ همسانی گُذر می کند. روزِ نجومی تقریباً چهار دقیقه کوتاه تر از روزِ میانگینِ خورشیدیِ ۲۴ ساعته ای است که ساعت های معمولی نشان می دهند. برای هر نقطه از جهان، می توان زمانِ نجومی تعریف کرد، اما در سامانۀ بین المللیِ مورد استفادۀ اخترشناسان هر روزِ نجومی با لحظۀ گُذرِ نقطۀ اعتدالِ بهاری از نصف النهارِ مبدأ آغاز می شود. اعتدالِ بهاری نقطه ای از کرۀ آسمانی است که خورشید در حرکتِ ظاهریِ سالانۀ خود با قطع کردنِ صفحۀ استوایِ عالم از شمال به جنوبِ کرۀ آسمانی جابه جا می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس