زمین پناه روشی معمارانه برای استفاده از زمین در پیرامون دیوارهای ساختمان به عنوان توده حرارتی خارجی است این روش به منظور کاهش افت حرارت و ثابت نگه داشتن دمای هوای داخلی به روشی ساده است. زمین پناه در عصر مدرن نسبتاً محبوب تر شده است. به ویژه در میان طرفداران محیط زیست و مدافعان سامانه غیرفعال خورشیدی و معماری پایدار. هر چند این روش در تمام زمانهایی که انسان ها برای خود پناهگاه می ساخته اند، مرسوم بوده است.
اصطلاح زمین پناه یک واژه عمومی است با یک معنی عمومی: طراحی ساختمان به گونه ای که خاک بخشی ناگسسته از آن باشد. یک ساختمان می تواند به عنوان زمین پناه توصیف شود چنانچه سطح بیرونی آن در تماس با حجم حرارتی قابل توجه ای از خاک ( به طوری که سهمی قابل توجه در بازده حرارتی ساختمان داشته باشد ) یا لایه های زیرین زمین باشد. ساختمان های زمین پناه را می توان به سه دسته تقسیم کرد:
• زمین پوشش
• زمین محدود
• زمین مدفون
یک ساختمان زمین پناه می تواند با ترکیب کردن چند یا تمام این اشکال طراحی شود. یک ساختمان زمین پوشش ساختمانی است که المان مؤثر حرارتی فقط روی سقف قرار گرفته است، ولی معمولاً بیشتر امتداد زمین محدود بر ترازهای غیر نمایان ساختمان است. یک ساختمان زمین محدود ساختمانی است که المان حرارتی قابل توجه یک یا چند وجه پوشیده شده ساختمان را عایق بندی می کند. محدودیت می تواند جزئی یا کلی باشد. یک ساختمان زمین مدفون ساختمانی است که المان قابل توجه حرارتی تمامی وجوه ساختمان را عایق می کند و تنها بام را نمایان می گذارد؛ یا اگر ساختمان در یک سراشیبی ساخته شده است، ممکن است سقف پوشیده شده باشد و تنها یکی از وجوه آن نمایان باشد. [ ۱]
زندگی کردن در زمین پناه ها بخش بزرگی از تاریخ بشریت بوده است. ارتباط به سکونت گاه های زمین پناه با استفاده از غارها آغاز شد، و در گذر زمان دگرگونی فناوری ها منجر به ساخت سکونت گاه های سفارشی زمینی گردید. امروزه ساخت زمین پناه یک روش نادر است، به ویژه در ایالات متحده آمریکا. در زمان بحران انرژی و در سال ۱۹۷۳ یعنی زمان بحران نفت، [ ۲] موجی از علاقه به ساخت خانه ها یا پناهگاه های زمین پناه در تلاش برای زندگی خودکفا ایجاد گردید. اگر چه روند توسعه کند بوده است و ساخت زمین پناه از نظر معماران، مهندسان و عموم مردم یک روش غیر مرسوم بوده است. تکنیک های ساخت زمین پناه هنوز هم یک دانش مرسوم شده اند و بخش بزرگی از جامعه از فرایند یا مزایای چنین ساختمان هایی آگاه نمی باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح زمین پناه یک واژه عمومی است با یک معنی عمومی: طراحی ساختمان به گونه ای که خاک بخشی ناگسسته از آن باشد. یک ساختمان می تواند به عنوان زمین پناه توصیف شود چنانچه سطح بیرونی آن در تماس با حجم حرارتی قابل توجه ای از خاک ( به طوری که سهمی قابل توجه در بازده حرارتی ساختمان داشته باشد ) یا لایه های زیرین زمین باشد. ساختمان های زمین پناه را می توان به سه دسته تقسیم کرد:
• زمین پوشش
• زمین محدود
• زمین مدفون
یک ساختمان زمین پناه می تواند با ترکیب کردن چند یا تمام این اشکال طراحی شود. یک ساختمان زمین پوشش ساختمانی است که المان مؤثر حرارتی فقط روی سقف قرار گرفته است، ولی معمولاً بیشتر امتداد زمین محدود بر ترازهای غیر نمایان ساختمان است. یک ساختمان زمین محدود ساختمانی است که المان حرارتی قابل توجه یک یا چند وجه پوشیده شده ساختمان را عایق بندی می کند. محدودیت می تواند جزئی یا کلی باشد. یک ساختمان زمین مدفون ساختمانی است که المان قابل توجه حرارتی تمامی وجوه ساختمان را عایق می کند و تنها بام را نمایان می گذارد؛ یا اگر ساختمان در یک سراشیبی ساخته شده است، ممکن است سقف پوشیده شده باشد و تنها یکی از وجوه آن نمایان باشد. [ ۱]
زندگی کردن در زمین پناه ها بخش بزرگی از تاریخ بشریت بوده است. ارتباط به سکونت گاه های زمین پناه با استفاده از غارها آغاز شد، و در گذر زمان دگرگونی فناوری ها منجر به ساخت سکونت گاه های سفارشی زمینی گردید. امروزه ساخت زمین پناه یک روش نادر است، به ویژه در ایالات متحده آمریکا. در زمان بحران انرژی و در سال ۱۹۷۳ یعنی زمان بحران نفت، [ ۲] موجی از علاقه به ساخت خانه ها یا پناهگاه های زمین پناه در تلاش برای زندگی خودکفا ایجاد گردید. اگر چه روند توسعه کند بوده است و ساخت زمین پناه از نظر معماران، مهندسان و عموم مردم یک روش غیر مرسوم بوده است. تکنیک های ساخت زمین پناه هنوز هم یک دانش مرسوم شده اند و بخش بزرگی از جامعه از فرایند یا مزایای چنین ساختمان هایی آگاه نمی باشند.
wiki: زمین پناه