سافلین

لغت نامه دهخدا

سافلین. [ ف ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ سافل در حالت جری و نصبی. رجوع به سافل شود. || پیری یعنی پائین ترین زندگانی. ( شرح قاموس ). || هلاک شدن. ( شرح قاموس ). || گمراهی از برای کسی که کافر شده است ، بواسطه آنکه هر زائیده شده که زائیده میشود برفطرت به آفرینش اسلام است پس آنچه از او کافر و گمراه شد او به اسفل سافلین گرائیده میشود. ( شرح قاموس ) : ثم رددناه اسفل سافلین. ( قرآن 95 / 5 ).
- اسفل سافلین ؛ هفتمین طبقه دوزخ که زیرهمه طبقات دوزخ است. ( غیاث اللغات ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع سافل در حالت نصبی و جری یا اسفل سافله ۱ - هفتمین طبقه دوزخ که در زیر طبقات است . ۲ - گمراهی کافر ضلالت .

فرهنگ عمید

= سافل

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی سَافِلِینَ: سمت پایین ها
ریشه کلمه:
سفل (۱۰ بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس