ساقین

لغت نامه دهخدا

ساقین. [ ق َ ] ( ع اِ ) تثنیه ساق. رجوع به ساق شود. || ساق بند : ساعین و ساقین برافکنده. ( سمک عیار ).ساقین و ساعدین زر اندود بسته. ( داراب نامه ص 623 ). || هر یک از دو خطی را که احاطه بر زاویه ای دارند ساق نامند و مجموع دو خط را ساقین خوانند.

فرهنگ عمید

۱. تثنیۀ ساق، دو ساق.
۲. (ریاضی ) دو خط که از دو سمت بر زاویه ای احاطه دارد.

پیشنهاد کاربران

در پارسی " دوساگ " در نسک فرهنگ برابرهای پارسی واژگان بیگانه از ابوالقاسم پرتو .
ساگ بلند = ساق بلند
ساگ دار = ساقدار

بپرس