سفاله

لغت نامه دهخدا

سفاله. [ س ُ / س ِ ل َ ] ( اِ ) سفال است که ریزه کوزه وسبوی شکسته باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). || داسی که بدان غله درو کنند. ( برهان ) ( جهانگیری ). || نوعی از نیل که زبون تر باشد. ( آنندراج ).
سفاله. [ س ُ ل َ ] ( ع اِمص ) فرودی و پستی ، نقیض علاوة. || ( اِ ) پائین و فرود هر چیزی. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || جهت پائین باد که بدان جانب میرود. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ته و فرود چیزی .
فرودی و پستی نقیض علاوه . پائین و فرو دهر چیزی . یا جهت پائین باد که بدان جانب میرود .

فرهنگ معین

(سُ لَ یا لِ ) [ ع . سفالة ] (اِ. ) ته و فرود چیزی .

فرهنگ عمید

= سُفال
پایین و ته چیزی.

گویش مازنی

/sefaale/ نانی که خوب نپخته باشد

پیشنهاد کاربران

بپرس