سنم

لغت نامه دهخدا

سنم. [ س َ ن ِ ] ( ع ص ) گیاه که شکوفه آورده باشد. || شتر بلندکوهان. || ماء سنم ؛ آب که بر روی زمین باشد. || ( مص ) بزرگ کوهان گردیدن شتر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بلند شدن کوهان. ( المصادر زوزنی ).

سنم. [ س ُن ْ ن َ ] ( ع اِ ) ماده گاو. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

ماده گاو

گویش مازنی

/sanam/ از توابع دهستان بالاتجن قائم شهر

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
. تسنیم در اصل به معنی بالا بردن است «سنم الشی‏ء: رفعه» و آن در آیه نام چشمه‏ای است در جوامع الجامع گفته: علت این تسمیه آن است که آن بالاترین شراب بهشت است و یا اینکه از فوق جاری می‏شود (مثل آبشار) عیناً منصوب است به جهت مدح یا حالیّت چنانکه گفته‏اند ولی به نظر من مفعول فعل محذوف است و تقدیر آن: اعنی عیناً است و آن بیان تسنیم می‏باشد برای توضیح بیشتر به «کافور» رجوع شود تسنیم فقط یکبار در قرآن یافته است.

پیشنهاد کاربران

بپرس