سنگلیچی

گویش روستاهای سه گانة سنگلیچ، پَروخ و وایسکَتول، واقع در درة دورافتادة رود وَردوج. این زبان نسبت به اشکاشمی و زیباکی تأثیر کمتری از فارسی گرفته است و دلیل آن دورافتادگی جغرافیایی گویشوران آن است. شمار سخنگویان آن از چندصد تن بیشتر نیست. از ویژگی های آوایی آن تبدیل b ایرانی به v و خوشة صامت ft ایرانی به یک واکدار است. اسامی بر پایة جنس، مذکر یا مؤنث هستند.
50010800