[ویکی اهل البیت] سرور اعظم باکوچی معروف به سپیده کاشانی در 1315 هـ.ش در کاشان متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان «هفده دی» و دوره متوسطه را در دبیرستان «شاهدخت» گذرانید سپس به تهران مهاجرت کرد. چون پدر و مادرش به شعر علاقه مند بودند، او نیز از اوان کودکی با اشعار شعرای متقدم چون حافظ، سعدی و مولانا آشنا شد و بیش از همه تحت تأثیر حافظ قرار گرفت.
از آنجا که از همان ایام با قرآن کریم مأنوس بود و به رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز ارادت داشت، هنگامی که به سرودن شعر روی آورد، این انس و الفت را در اشعارش هویدا ساخت. اعتقاد و ایمان راسخ به نجابت و عفاف که در سایه تعالیم اسلامی بدست آورده بود، موجب شد که در دوران بی بند و باری و لجام گسیختگی نظام طاغوت، از مشاهده آن اوضاع سخت آزرده خاطر و غمگین گردد تا آنجا که در برخی از اشعار خود به شکوه و شکایت از اوضاع زمانه بپردازد.
با اوج گیری مبارزات امام خمینی بر ضد رژیم ستم شاهی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی، سپیده کاشانی به عنوان یک زن مسلمان و انقلابی قدم به میدان نهاد و در فعالیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و ادبی شرکت کرد و به تبیین و ترویج معارف اسلامی، ارزش ها و اهداف انقلاب اسلامی پرداخت. او بارها در جبهه حق علیه باطل حضور یافت و ضمن تشویق فرزندان و برادران رزمنده اش، حماسه جاویدان آنان را سرمایه بیان خود کرد و نخستین آثار ادبیات مقاومت پایداری و جهاد و شهادت را در شعر انقلاب به بار نشاند.
از آنجا که اشعار سپیده کاشانی سراسر از ایمان، ایثار، جهاد، حماسه، مقاومت، فداکاری، عشق به خدا، صداقت، پاکی و ستیز با دشمن دین است، می توان آن را یکی از راه های شناخت برخی از زوایای تاریخ جنگ تحمیلی برشمرد. او افزون بر اشعاری که در باب جنگ و شهادت سروده است، ده ها شعر حماسی و عاطفی نیز در کارنامه خود دارد.
یادداشت هایی از دو سفر به جنوب با نام «خرمشهر از اسارت تا رهایی» را نیز در کارنامه فعالیت فرهنگی خود به ثبت رسانده است. کاشانی مدتی نیز عضو «شورای شعر و ادب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» و «شورای شعر بنیاد فرهنگی 15 خرداد» بود.
این شاعر معاصر انقلابی سرانجام در 12 بهمن ماه 1371 هـ.ش در انگلستان درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. از این شاعر برجسته آثار متعددی باقی مانده است که از آن جمله می توان به «پروانه های شب»، «هزار دامن گل سرخ»، «سخن آشنا»، «آنان که بقا را در بلا دیدند» و «گزیده آثار» اشاره کرد.
برگی از زندگی سپیده کاشانی، سایت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
از آنجا که از همان ایام با قرآن کریم مأنوس بود و به رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز ارادت داشت، هنگامی که به سرودن شعر روی آورد، این انس و الفت را در اشعارش هویدا ساخت. اعتقاد و ایمان راسخ به نجابت و عفاف که در سایه تعالیم اسلامی بدست آورده بود، موجب شد که در دوران بی بند و باری و لجام گسیختگی نظام طاغوت، از مشاهده آن اوضاع سخت آزرده خاطر و غمگین گردد تا آنجا که در برخی از اشعار خود به شکوه و شکایت از اوضاع زمانه بپردازد.
با اوج گیری مبارزات امام خمینی بر ضد رژیم ستم شاهی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی، سپیده کاشانی به عنوان یک زن مسلمان و انقلابی قدم به میدان نهاد و در فعالیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و ادبی شرکت کرد و به تبیین و ترویج معارف اسلامی، ارزش ها و اهداف انقلاب اسلامی پرداخت. او بارها در جبهه حق علیه باطل حضور یافت و ضمن تشویق فرزندان و برادران رزمنده اش، حماسه جاویدان آنان را سرمایه بیان خود کرد و نخستین آثار ادبیات مقاومت پایداری و جهاد و شهادت را در شعر انقلاب به بار نشاند.
از آنجا که اشعار سپیده کاشانی سراسر از ایمان، ایثار، جهاد، حماسه، مقاومت، فداکاری، عشق به خدا، صداقت، پاکی و ستیز با دشمن دین است، می توان آن را یکی از راه های شناخت برخی از زوایای تاریخ جنگ تحمیلی برشمرد. او افزون بر اشعاری که در باب جنگ و شهادت سروده است، ده ها شعر حماسی و عاطفی نیز در کارنامه خود دارد.
یادداشت هایی از دو سفر به جنوب با نام «خرمشهر از اسارت تا رهایی» را نیز در کارنامه فعالیت فرهنگی خود به ثبت رسانده است. کاشانی مدتی نیز عضو «شورای شعر و ادب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» و «شورای شعر بنیاد فرهنگی 15 خرداد» بود.
این شاعر معاصر انقلابی سرانجام در 12 بهمن ماه 1371 هـ.ش در انگلستان درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. از این شاعر برجسته آثار متعددی باقی مانده است که از آن جمله می توان به «پروانه های شب»، «هزار دامن گل سرخ»، «سخن آشنا»، «آنان که بقا را در بلا دیدند» و «گزیده آثار» اشاره کرد.
برگی از زندگی سپیده کاشانی، سایت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
wikiahlb: سپیده_کاشانی