سینمای بلغارستان به صنعت فیلم در بلغارستان اشاره دارد. سینمای بلغارستان در ژانویه ۱۹۱۵ با نمایش نخست فیلم بلند بلغار زن نواز آغاز شد. فرهنگ و هنر در بلغارستان برخاسته از هنر تاریخی اسلاوها و رومانیایی است. این روند هم به لحاظ جغرافیایی و هم به دلیل مناسبات تاریخی روی داده است. بلغارستان تا پایان جنگ جهانی دوم رژیم سلطنتی داشت. پدیده نوظهور سینما نیز مانند بسیاری دیگر از کشورهای پادشاهی، ابتدا به دربار وارد شد و پس از آن با تأسیس دفتری کوچک در صوفیه در فاصله سال های ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۰ فیلمسازی ابتدایی در این کشور پا گرفت. [ ۱] [ ۲]
سینمای بلغارستان بین سالهای ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۹ یک مقطع تاریخی را سپری کرد. از ۱۹۴۶ با تثبیت رژیم کمونیستی در این کشور اوضاع و احوال فرهنگ و هنر دقیقاً شبیه بقیه کشورهای بلوک شرق بود. فرهنگی سفارشی و منطبق با آرمان های حزب کمونیست که هیچ خلاقیتی در آن بروز و ظهور نمی یافت.
عمده تولیدات سینمای بلغارستان در این دوره ثبت رخدادهای روز یا ساخت مستندهای تبلیغاتی و گزارشی بود. البته با ورود ادبیات ملی بلغارستان به سینمای این کشور در سال های دهه ۳۰ تولیداتی داستانی بر مبنای داستان ها و تاریخ شفاهی فرهنگ بلغاری کم کم به رونق رسید.
ورود بازیگران و کارگردان تئاتر صوفیه به سینمای این کشور نیز از دهه ۳۰ شروع گردید. با این همه تمام تولیدات سینمایی بلغارستان تا قبل از شروع جنگ جهانی دوم حقیقتاً آثاری نیمه حرفه ای محسوب می شدند. [ ۳] [ ۴]
از سال ۱۹۴۶دوره دوم سینمای بلغارستان شکل می گیرد. دولت با کنترل ایدئولوژی فرهنگی، سینما و تتاتر را قبضه می کند و در این مسیر بودجه مناسبی نیز برای ساخت فیلم های تبلیغاتی حزب کمونیست و آثار داستانی از همین دست نیز در اختیار هنرمندان قرار می گیرد.
از اواخر دهه ۴۰، برای آموزش علاقمندان به کارگردانی و سایر رشته های فنی سینما، بحث اعزام به کشورهایی نظیر اتحاد جماهیر شوروی، چکسلواکی و لهستان مورد توجه جدی کمیته فرهنگی حزب کمونیست قرار می گیرد و دراوایل دهه ۶۰ تقریباً اولین گروه از سینماگران بلغاری که از این مدارس فارغ التحصیل شده بودند جذب بدنه سینمایی این کشور شدند.
فیلمسازانی مانند کریستو کریستوف، لودمیل کرکوف، نیکولا کورابوف، ولو رادف، پیتر واسیلیف، متودی آندونوف، گئورگی دولگروف، رادوسلاو اسپاسوف و لودمیل استایکوف در دهه ۶۰ و۷۰ از مطرح ترین سینماگران بلغاری برشمرده می شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسینمای بلغارستان بین سالهای ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۹ یک مقطع تاریخی را سپری کرد. از ۱۹۴۶ با تثبیت رژیم کمونیستی در این کشور اوضاع و احوال فرهنگ و هنر دقیقاً شبیه بقیه کشورهای بلوک شرق بود. فرهنگی سفارشی و منطبق با آرمان های حزب کمونیست که هیچ خلاقیتی در آن بروز و ظهور نمی یافت.
عمده تولیدات سینمای بلغارستان در این دوره ثبت رخدادهای روز یا ساخت مستندهای تبلیغاتی و گزارشی بود. البته با ورود ادبیات ملی بلغارستان به سینمای این کشور در سال های دهه ۳۰ تولیداتی داستانی بر مبنای داستان ها و تاریخ شفاهی فرهنگ بلغاری کم کم به رونق رسید.
ورود بازیگران و کارگردان تئاتر صوفیه به سینمای این کشور نیز از دهه ۳۰ شروع گردید. با این همه تمام تولیدات سینمایی بلغارستان تا قبل از شروع جنگ جهانی دوم حقیقتاً آثاری نیمه حرفه ای محسوب می شدند. [ ۳] [ ۴]
از سال ۱۹۴۶دوره دوم سینمای بلغارستان شکل می گیرد. دولت با کنترل ایدئولوژی فرهنگی، سینما و تتاتر را قبضه می کند و در این مسیر بودجه مناسبی نیز برای ساخت فیلم های تبلیغاتی حزب کمونیست و آثار داستانی از همین دست نیز در اختیار هنرمندان قرار می گیرد.
از اواخر دهه ۴۰، برای آموزش علاقمندان به کارگردانی و سایر رشته های فنی سینما، بحث اعزام به کشورهایی نظیر اتحاد جماهیر شوروی، چکسلواکی و لهستان مورد توجه جدی کمیته فرهنگی حزب کمونیست قرار می گیرد و دراوایل دهه ۶۰ تقریباً اولین گروه از سینماگران بلغاری که از این مدارس فارغ التحصیل شده بودند جذب بدنه سینمایی این کشور شدند.
فیلمسازانی مانند کریستو کریستوف، لودمیل کرکوف، نیکولا کورابوف، ولو رادف، پیتر واسیلیف، متودی آندونوف، گئورگی دولگروف، رادوسلاو اسپاسوف و لودمیل استایکوف در دهه ۶۰ و۷۰ از مطرح ترین سینماگران بلغاری برشمرده می شدند.
wiki: سینمای بلغارستان