شاهدخت ولز

شاهدخت ولز ( ویلزی: Tywysoges Cymru ) عنوانی است که برای اولین بار توسط همسر شاهزاده بومی ولز برگزار شد. از قرن چهاردهم، همسر وارث ظاهری تاج و تخت انگلیس و بعداً بریتانیا از آن استفاده می کرد. دارنده عنوان فعلی کاترین، همسر ویلیام، شاهزاده ولز است. [ ۱]
استفاده بومی از عنوان «شاهزاده ولز» در قرن یازدهم به عنوان شکل مدرنی از سلطنت عالی قدیمی بریتانیایی ها بیشتر ظاهر شد. ولزی ها در اصل پادشاهان بلندپایه بریتانیایی ها بودند. اما ادعای پادشاهی والای بریتانیای رومانی - بریتانیایی متأخر پس از مرگ کادوالدر در سال ۶۶۴ دیگر واقع بینانه نبود[ ۲] Caldwell همچنین به شدت با نماد اژدهای سرخ ولز مرتبط بود. [ ۳] [ ۴] شاهزادگان دوره قرون وسطی عمدتاً از غرب ولز، عمدتاً گویند، تبار بودند. آنها قدرت قابل توجهی داشتند که به آنها اجازه می داد تا فراتر از مرزهای پادشاهی خود ادعای قدرت کنند. [ ۵]
تنها همسر یک شاهزاده ولزی که به طور قطع نشان داده شده است که از این عنوان استفاده کرده است، النور دو مونتفورت، عروس انگلیسی Llewellyn AP Gruff، آخرین شاهزاده بومی ولز است. النور مدت کوتاهی پس از به دنیا آوردن تنها فرزندشان به نام گوئنلیان درگذشت که در کودکی پس از مرگ پدرش اسیر شد. گوئنلیان تنها شاهزاده خانم بومی ولز بود که به عنوان شاهزاده خانم ولز توصیف شد. ادوارد اول او را در پناهگاه سمپرینگهام در لینکلن شایر بزرگ کرد، دور از جایی که شورشیان ولزی می توانستند او را پیدا کنند، و یک بار از پاپ درخواست کرد تا با نوشتن این جمله که «. . . در اینجا شاهزاده خانم ولز نگهداری می شود. باید حفظ شود. "[ ۶]
اگرچه این عنوان به خودی خود اعطا نشد، ملکه آینده ماری اول، در دوران جوانی، توسط پدرش، پادشاه هنری هشتم، سرمایه گذاری کرد و بسیاری از حقوق و املاکی که به طور سنتی به شاهزاده ولز داده می شد، از جمله استفاده از مقامات رسمی. مهر ولز برای مکاتبات در بیشتر دوران کودکی، مری تنها وارث مشروع پدرش بود، و به همین دلیل، اغلب از او به عنوان «شاهزاده خانم ولز» یاد می شد، اگرچه هنری هرگز به طور رسمی او را به عنوان چنین خلق نکرد. به عنوان مثال، محقق اسپانیایی خوان لوئیس ویوز Satellitium Animi خود را به «Dominæ Mariæ Cambriæ Principi, Henrici Octavi Angliæ Regis Filiæ» تقدیم کرد. [ ۱۰]