شب فروز

لغت نامه دهخدا

شب فروز. [ ش َ ف ُ ] ( نف مرکب ) شب افروز. که شب فروزان شود :
یکی گفتش ای کرمک شب فروز
چه باشد که پیدا نیایی به روز.

سعدی.

رجوع به شب افروز شود.

شب افروز که شب فروزان شود

= شب افروز

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید