/sher Khoon/ شعر+خون نقالحافظان و قاریان اشعار محلی که گاهی از صدای خوش نیز برخوردار بوده اندشرخون ها، علاوه، بر خواندن شعر، داستان ها و افسانه های بومی را نیز نقل کرده، برخلاف نوازندگان از احترام و اعتبار ویژه ای برخوردار بوده انددر فرهنگ دهخدا به معنی خواننده ی شعر آمده است
