شفق سرخ

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
روایت است از ابن عباس که سرخی شفق، از روزی دیده شد و پدید آمد که حسین علیه السلام شهید شد و آسمان در شهادت او خون گریست و از آن بیشتر، این رنگ سرخ در افق دیده نشده بود: «ان یوم قتل الحسین علیه السلام قطرت السماء دما و ان هذه الحمرة التی فی السماء ظهرت یوم قتله ولم تر قبله ». و از امام رضا علیه السلام روایت است: «لما قتل جدی الحسین علیه السلام امطرت السماء دما و ترابا احمر» که بارش خون و خاک سرخ را می رساند.
                      
از جمله نشانه ها و آثار شگفت دیگری است که در روایات آمده که پس از حادثه کربلا و شهادت امام، در جهان دیده شد.
و طبق نقل های متعدد در منابع مختلف، سابقه شفق سرخ در آسمان به شهادت ابا عبدالله علیه السلام برمی گردد. از محمد بن سیرین نیز نقل شده که این سرخی آسمان بعد از کشته شدن حسین علیه السلام دیده شد و نیز از امام باقر علیه السلام روایت است که آسمان در شهادت حضرت یحیی و حضرت امام حسین علیهم السلام سرخ شد.
ابوالعلاء معری در اشاره به همین شفق سرخ که از اثر خون شهدای اهل بیت، علی وحسن و حسین علیهم السلام پدیدار شده چنین سروده است:
و علی الافق من دماء الشهیدین علی و نجله شاهدان فهما فی اواخر اللیل فجران و فی اولیاته شفقان ثبتا فی قمیصه لیجیی ء الحشر مستعدیا الی الرحمن این شفق سرخ کز افق شده پیدا پرتو سیمای سرخ فام حسین است.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

نشریۀ سیاسی، خبری، چاپ تهران. به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی علی دشتی. ابتدا هفته ای سه بار، از ۱۳۰۰ش منتشر شد. از ۱۳۰۴، اواخر سال سوم روزانه منتشر می شد. عمده مقالات آن علمی و ادبی بوده و توجه ویژه ای به غرب داشته است. پس از کناره گیری علی دشتی از عالم مطبوعات در ۱۳۰۹، مدیریت و سردبیری روزنامه را مایل تویسرکانی برعهده گرفت. آخرین شمارۀ آن به نام مؤسس اش، علی دشتی، و سردبیری مایل تویسرکانی منتشر شد.