شکاکیت. [ ش َک ْ کا کی ی َ ] ( از ع ، مص جعلی ) شکاک بودن. شک کردن. منکر حصول علم قطعی بودن. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به شکاک و شکاکین شود.
