شیخوخیت
/Seyxuxiyyat/
لغت نامه دهخدا
شیخوخیة. [ ش َ خی ی َ ] ( ع مص ) شیخوخة. پیرگردیدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || خواجه شدن. ( منتهی الارب ). رجوع به شیخوخة شود.
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) پیر شدن . ۲ - ( اسم ) پیری . ۳ - رهبری معنوی .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیرشدن
تجربه