صلح بانی

صلح بانی اشاره به فعالیت هایی دارد که رویکردشان ساخت شرایطی در خدمت صلح پایدار است. [ ۱] [ ۲] پژوهش ها عموماً نشان داده اند که صلح بانی، میزان قربانیان جنگ و احتمال بروز درگیری های نظامی مجدد را کاهش می دهد. در میان دولت ها و سازمان های دولت - ملت سازمان ملل، دریافتی عمومی وجود دارد مبنی بر این که صلح بانان، در سطح بین المللی روند صلح را در مناطق در حال گذار از مناقشه، مشاهده و بررسی می کنند و در صورت امکان، ستیزه جویان سابق را در به کار بستن تعهداتی که در معاهدهٔ صلح پذیرفته اند یاری می رسانند.
این همکاری ممکن است به اشکال گوناگون نمود پیدا کند از جمله اقدامات برای اطمینان سازی، تنظیم تقسیم قدرت، حمایت های انتخاباتی، تحکیم حاکمیت قانون و توسعهٔ اقتصادی و اجتماعی. به این ترتیب صلح بانان سازمان ملل ( که معمولاً به خاطر کلاه بره یا کلاه خود آبی روشنی که می پوشند، کلاه آبی ها نامیده می شوند ) می توانند شامل سربازها، افسران پلیس و پرسنل اداری غیرنظامی باشند. [ ۳] [ ۴] سازمان ملل تنها سازمانی نیست که مأموریت صلح بانی را اجرا می کند. نیروهای صلح بانی غیروابسته به سازمان ملل مانند مأموریت ناتو در کوزوو ( با مجوز سازمان ملل ) و نیروهای چندملیتی و ناظرین در شبه جزیره سینا از این جمله اند.
نیروی حافظ صلح علیه خشونت، نهادی مدنی است که به طور گسترده به داشتن تخصص در ایجاد صلح عمومی توسط داوطلبان و فعالین غیردولتی شناخته می شود. [ ۵]
در ۱۹۸۸، جایزهٔ صلح نوبل به نیروهای صلح بانی سازمان ملل داده شد. در بیانیهٔ مطبوعاتی اعلام شد که این نیروها نمایانگر ارادهٔ آشکار ملت ها هستند و در جهت حل منازعات در سراسر جهان همکاری قاطعی داشته اند.
این دوره بعضاً منتهی به ایجاد کمیسیون تحکیم صلح شد که در زمینهٔ اجرای صلح پایدار از طریق بعضی فعالیت های مدنیِ مشابهِ کار صلح بانان فعالیت می کند، مانند انتخابات. این کمیسیون در حال حاضر با ۶ کشور که همه در آفریقا هستند کار می کند.
کاپیتان سالاریا - کنگو در نوامبر ۱۹۶۱، شورای امنیت سازمان ملل تصمیم به جلوگیری از عملیات خصمانهٔ گروه های کاتانگیز در کنگو گرفت. این مسئله مواز توبل رهبر جدایی طلبان کاتانگا را برانگیخت که عملیات حمله به گروهی از سربازان سازمان ملل را شدت بخشد. در ۵ دسامبر ۱۹۶۱، یک دسته سرباز هندی وابسته به سازمان ملل با حمایت جنگنده ۳ اینچی به سنگرهای میان جاده ای کاتاگانی حمله کرد که بین مقر سازمان های اداری کاتانگی و فرودگاه الیزابت ویل واقع شده بودند. یک گروه گورخا تلاش کرد به این هنگ پیوسته و به سنگرها حمله کند، اما به محل متخاصمین در نزدیکی فرودگاه قدیمی برخوردند. گروه مذکور که به محل استقرار شورشیان که توسط تقریباً ۹۰ سرباز کاتاگان نگهداری می شد حمله کرد توسط کاپیتان هندی گورباچان سینگ سالاریا رهبری می شد. با وجود تنها ۱۶ سرباز در گروه و خلع سلاح شدن کاپیتان سالاریا و سربازان گروخای همراهش، آن ها با قدرت به دشمن - که مجبور به گریز شد - غلبه کردند.