طیارات

/tayyArAt/

لغت نامه دهخدا

طیارات. [ طَی ْ یا ] ( ع اِ ) ج ِ طَیّاره. رجوع به طَیّارة شود. درآمد دیوانی حاصل از جریمه مختلس یا مال بلا و ارث یا مال گمشده و یا مال غائب مفقودالاثر بلاوارث : و طیارات دیوان و توفیرات خزانه الا برخصتی شرعی از وجهی مرضی بخودراه نمیدهد. ( المعجم چ طهران ص 11 ). و آنچه از مملکت پادشاهان قدیم یابد، مال پادشاهی بود. و اما آنچه از رعیت ستاند از چهار قوم باشد: از اهل زراعت و از اهل تجارت و از چهارپای داران و از طیارات. و اما طیارات از چهار گونه بود: اول مالی که او را هیچ میراث خوار نبود. دوم کسی که مال پادشاه خورده باشد با رشوت ستده و از او بسبب آن چیزی بستانند. سوم بلارغو و چیزهای گم شده و تلف. چهارم غائبانه کسی که مرگ و زندگانی ایشان معلوم نباشد و ایشان را وارث نبود. و این هردو چون خداوند مال بازآید عوض مال او با او دهند و این مال مصالح پادشاهی باشد. ( نقل از رساله خواجه نصیر، رساله مالیات و خراج ). || ج ِ طیاره در تداول امروز بمعنی هواپیما. رجوع به طیاره شود.

فرهنگ فارسی

جمع طیاره ۱ - نوعی مالیات فوق العاده یا محتملا عوارض راهداری که در دروازه شهر وصول می شد ( سلجوقیان ) . ۲ - عواید حاصل از املاکی که به علت بی وارث بودن مالک یا بر اثر ضبط و توقیف یا نهب و غارت به دست پادشاه یا دیوان می افتاد . ۳ - املاک متعلق به پادشاه که به ضبط و تصرف دیگران در آمده باشد . ۴ - اشیائ گم شده . ۵ - املاک مالکان غایب ( ایلخانان ) .

فرهنگ عمید

۱. [جمعِ طیّارَة] [منسوخ] = طیاره
۲. [قدیمی] در دورۀ مغول، نوعی درآمد که از چند طریق به دست می آمده، من جمله اموال و املاکی که وارث نداشته و مالی که از شخص رشوه خوار یا کسی که از اموال پادشاه دزدیده بود، می گرفتند، آنچه از مال شخص غایب ضبط می شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس