عاقبت موسس بابیت

[ویکی فقه] علی محمد شیرازی همان کسی که آغازگر جریان بابیت و زمینه ساز انحرافی بزرگ در مسئله مهدویت گردید در طول عمر ۶ ساله دعاوی خود از باب امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) تا ادعای الوهیت توانست توجه کانون های استعماری را به خود در حد بسیار گسترده جلب نماید و همچون عروسک خیمه شب بازی در دستان استعمار روس به بازی گرفته شد غافل از آنکه او مهره حقیقی برای پیشبرد اهداف نبود و استعمار روس بیشتر از وجود علی محمد باب با عنوان و ادعای امام زمانی وی کار داشت لذا شخص علی محمد باب جایگاهی برای صاحبان زر و زور و دول بیگانه نداشت بلکه شخصیت کاذب وی بود که مورد حمایت آنها قرار گرفت. در این مقاله اشاره می شود به عاقبت موسس این فرقه و اتفاقاتی که منجر به اعدام علی محمد باب می گردد.
علی محمد باب در طول سال های ۱۲۶۰ تا سال ۱۲۶۶ هر از چند گاهی ادعای خود را از مقامی به مقام بالاتر تغییر می داد سید علی محمد باب پس از آنکه به شیراز رفت و در حالی که ادعای بابیت حضرت ولیعصر عجّل الله فرجه الشریف را مطرح نموده بود به دستور والی فارس در رمضان ۱۲۶۱ دستگیر شد. در شیراز او را تنبیه نموده و در نهایت نزد امام جمعه شیراز اظهار توبه و ندامت کرد و به قول اشراق خاوری بر فراز منبر و در حضور مردم گفت لعنت خدا بر کسی که مرا وکیل امام زمان بداند و لعنت خدا بر کسی که مرا باب امام غائب بداند. پس از آن شش ماه در خانه پدری خود تحت نظر بود.
← علی محمد باب در اصفهان
آنچه که لازم است در پی حادثه اعدام علی محمد باب به آن اشاره گردد علت اعدام او می باشد چرا که امروزه بهائیان با مغلطه های فراوان یکی از دلایل اثبات ادعاهای وی را استقامت او در ادعاهایش می دانند در حالی که هرگز اینچنین نبوده و همانگونه که گذشت او به راحتی از ادعاهای خود چشم پوشی می کرد و علی محمد باب به خاطر ادعاهایش زندانی گردید.اما پس از مرگ محمد شاه و جانشینی ناصرالدین شاه شورش ها و فتنه های بابیت در کشور توسط نزدیکان علی محمد باب که از حمایت کانون های استعماری نیز برخوردار بودند هر روز بیشتر می شد که از آنها می توان به فتنه زنجان، قلعه شیخ طبرسی و همچنین فتنه نیریز اشاره کرد تا آنجا که صدر اعظم با کفایت وقت خاموشی این فتنه ها را جز در اعدام علی محمد باب ندید لذا امیر کبیر دستور اعدام علی محمد باب را صادر کرد.