[ویکی فقه] بَغْدادی، عبدالقادر بن عمر بن بایزید بن احمد ۰۳۰-۰۹۳ق / ۶۲۱-۶۸۲م ، ادیب و لغت شناس است.
وی در بغداد متولد شد و در همین شهر به تحصیل پرداخت . علاوه بر زبان فارسی ، زبان ترکی را نیز فرا گرفت و هنگام خروج از بغداد هر زبان عربی ، ترکی و فارسی را نیک آموخته بود. بغدادی چنان شیفته مصر شده بود که تا ۰۷۷ق /۶۶۶م در آن جا ماند. وی در این مدت بخش عظیمی از خزانه الادب تا شاهد ۶۹ را نوشته بود، سپس راهی استانبول شد و پس از ماه اقامت در آن جا بار دیگر به قاهره رفت . وی در مصر به ابراهیم پاشا کتخدا که از طرف دولت عثمانی والی مصر بود، تقرب یافت . پاشای مصر چنان شیفته بغدادی شد که پس از چند سال ۰۸۵ق /۶۷۴م وقتی از سمت خود معزول شد و به دیار خود بازمی گشت ، بغدادی را نیز با خود برد. عبدالقادر در ادرنه به وزیر احمد پاشا بن محمد کوپریلی از رجال دولت تقرب یافت و او که شیفته رجال علم بود، بغدادی را مورد توجه خویش قرار داد. بغدادی نیز حاشیه خود بر شرح بانَت سُعاد از ابن هشام را به وی تقدیم کرد. در همین اثنا، با سلطان محمد بن سلطان ابراهیم آشنا شد و خزانه الادب را که تألیف آن از ۰۷۳ تا ۰۷۸ق به طول انجامیده بود، به نام این سلطان کرد. وی در طول اقامت در ادرنه با محبی صاحب خلاصه الاثر که پدرش با بغدادی سابقه دوستی داشت ، نیز دیدار کرد. بنا به قول محبی، وی در آن جا سخت مورد احترام مردم بود. عبدالقادر سرانجام به قاهره رفت و در همان جا درگذشت .
وی در بغداد متولد شد و در همین شهر به تحصیل پرداخت . علاوه بر زبان فارسی ، زبان ترکی را نیز فرا گرفت و هنگام خروج از بغداد هر زبان عربی ، ترکی و فارسی را نیک آموخته بود. بغدادی چنان شیفته مصر شده بود که تا ۰۷۷ق /۶۶۶م در آن جا ماند. وی در این مدت بخش عظیمی از خزانه الادب تا شاهد ۶۹ را نوشته بود، سپس راهی استانبول شد و پس از ماه اقامت در آن جا بار دیگر به قاهره رفت . وی در مصر به ابراهیم پاشا کتخدا که از طرف دولت عثمانی والی مصر بود، تقرب یافت . پاشای مصر چنان شیفته بغدادی شد که پس از چند سال ۰۸۵ق /۶۷۴م وقتی از سمت خود معزول شد و به دیار خود بازمی گشت ، بغدادی را نیز با خود برد. عبدالقادر در ادرنه به وزیر احمد پاشا بن محمد کوپریلی از رجال دولت تقرب یافت و او که شیفته رجال علم بود، بغدادی را مورد توجه خویش قرار داد. بغدادی نیز حاشیه خود بر شرح بانَت سُعاد از ابن هشام را به وی تقدیم کرد. در همین اثنا، با سلطان محمد بن سلطان ابراهیم آشنا شد و خزانه الادب را که تألیف آن از ۰۷۳ تا ۰۷۸ق به طول انجامیده بود، به نام این سلطان کرد. وی در طول اقامت در ادرنه با محبی صاحب خلاصه الاثر که پدرش با بغدادی سابقه دوستی داشت ، نیز دیدار کرد. بنا به قول محبی، وی در آن جا سخت مورد احترام مردم بود. عبدالقادر سرانجام به قاهره رفت و در همان جا درگذشت .