عربه
لغت نامه دهخدا
عربة. [ ع َ رَ ب َ ] ( ع اِ ) نهری که آبش سخت تیز رود. || نفس. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
عربة. [ ع َ رَ ب َ ] ( اِخ )دهی است در اول وادی نخله از طرف مکة. ( از معجم البلدان ). ناحیه ای است نزدیک مدینه ، قریش بدانجا اقامت کرد و عرب بدان نسبت داده میشود. ( از منتهی الارب ).
عربة. [ ع َ رَ ب َ ] ( اِخ ) در اصل نام شهرهای عرب است. || موضعی است به فلسطین. ( معجم البلدان ).
عربة. [ ] ( اِخ ) ( به عبری معنی سوخته دارد ) وادیی است که از جبل شیخ به خلیج عربه ممتد است طولش 250 میل و شامل حوله و بحرالجلیل و بحرالملح یا مرداب میباشد و گاهی این اسم به الغور که فیمابین دریای مرداب و دریای احمر واقع است صدق کند. و در غیر این موضع گاهی اشاره به الغور قصد از شمال دریای مرداب مذکور است اما قسمتی که از شمال دریای مرداب به خلیج عقبه ممتد است. طولش 100 میل و عرضش از 4 - 14 میل و ارتفاع دیوارهای آهکی و کلسیه اش بمغرب دشت از 500 الی 1800 قدم و ارتفاع کوه هور 5000 قدم و سنگهای طرف شرقی غالباً پورفیری و باسلت میباشد و سطح دشت مرقوم پورفیری و ریگهای از سنگهای مختلفه فراهم آمده پوشیده است. و سبزه و علف کمیاب و حرارت هوایش در غایت شدت میباشد ولی قضیه این که درزمان قدیم رود اردن در عربه جاری بوده است از جمله آراء سخیف و بی اعتباری است. ( از قاموس کتاب مقدس ).
فرهنگ فارسی
وادیی است که از جبل شیخ به خلیج عربه ممتد است طولش ۲۵٠ میل و شامل حوله و بحر الجلیل و بحر الملح یا مرداب میباشد و گاهی این اسم به الغور که فیما بین دریای مرداب و دریای احمر واقع است صدق کند
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید