عمادالدین شافعی
لغت نامه دهخدا
عمادالدین شافعی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ ف ِ ] ( اِخ ) اسماعیل بن احمدبن سعید حلبی شافعی ، مشهور به ابن اثیر و ملقب به عمادالدین. متوفی به سال 699 هَ. ق. رجوع به اسماعیل ( ابن احمدبن... ) شود.
عمادالدین شافعی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ ف ِ ] ( اِخ ) حسین بن محمد فقیه شافعی ، ملقب به عمادالدین. از علمای قرن هشتم هَ. ق. رجوع به حسین ( ابن محمد شافعی ) شود.
عمادالدین شافعی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ ف ِ ] ( اِخ ) شاهپوربن طاهربن محمد اسفرایینی شافعی ، مکنی به ابوالمظفر و ملقب به عمادالدین. رجوع به عمادالدین اسفرایینی شود.
عمادالدین شافعی. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ ف ِ ] ( اِخ ) علی بن یعقوب بن شجاع بن علی بن ابراهیم بن محمدبن ابی زهران موصلی شافعی ، ملقب به عمادالدین و مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن ابی زهران. قاری و تجویددان قرن هفتم هَ. ق. رجوع به علی موصلی ( ابن یعقوب بن... ) شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید