عوامل خطر برای سرطان پستان را می توان به دو بخش قابل پیشگیری و غیرقابل پیشیگیری تقسیم نمود. مطالعه پژوهشگران در این زمینه به همه گیرشناسی تعلق دارد. سرطان پستان، بمانند دیگر اشکال سرطان، می توان از عوامل خطر ارثی و محیطی چندگانه ناشی بشود. اصطلاح «محیطی» در میان پژوهشگران نماینده عواملی هستند که به طور ژنتیکی به ارث نمی رسند.
برای سرطان پستان، فهرستی از عوامل خطر محیطی وجود دارد که شامل پیشرفت شخص، تعرض به میکروب ها، «مداخله پزشکی، تعرض مستقیم به مواد مغذی، انرژی و مواد سمی، تابش یونیزان و مواد شیمیایی از فرایندهای صنعتی و کشاورزی از فراورده های مصرفی … گزینش های بازفراور، تعادل انرژی، افزایش وزن فرد بالغ، فربهی بدن، فعالیت جسمانی ارادی و غیرارادی، مراقب پزشکی، تعرض به دود تنباکو و الکل و رویارویی با عوامل خطرزا در محیط سکونت که شامل شیفت کاری است و همچنین فرایندهای متابولیک و فیزیولوژیکی که محیط درونی بدن را دستخوش تغییر می دهد». [ ۱] برخی از این عوامل محیطی پاره ای از محیط فیزیکی هستند، در حالی که دیگران ( همچون رژیم غذایی و تعداد بارداری ) اصولاً بخشی از محیط اقتصادی، فرهنگی یا اجتماعی هستند. [ ۱]
گرچه بسیاری از عوامل خطر همه گیرشناختی شناسایی شده اند، ولی دلیل گروهی از سرطان پستان افراد ناشناخته مانده است. پژوهش همه گیرشناختی الگوهای تصادمی قطعی جمعیت های سرطان پستان را گزارش می دهد ولی این الگوها در میان افراد کارایی ندارند. حدود ۵٪ سرطان های پستان جدید ناشی از نشانگان های ارثی هستند و عوامل خطری به خوبی شناخته شده برای ۳۰٪ موارد صادق هستند. [ ۲]
یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز توسط شمشیریان و همکاران در مورد عوامل خطر سرطان پستان در ایران نشان داد عواملی مانند سابقه خانوادگی، HRT ، وجود استرس ، سیگار کشیدن، سقط جنین ، مصرف شیرینی ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. در حالی که سن منارک بالاتر، 12تا 24 ماه شیردهی ، ورزش روزانه و مصرف سبزیجات با ایجاد سرطان پستان ارتباط معکوس داشتند.
خطر ابتلا به سرطان با سن افزایش می یابد. هرچه سن زن بالاتر رود، درصد ابتلا و میزان آن چندین برابر می شود. برای نمونه زنی که در دهه ششم زندگیش باشد، خطری ۱۰۰ برابری نسبت به دهه دوم زندگیش را می گذراند. [ ۴] اگر همه زنان تا ۹۵ سالگی زندگی کنند، یکی از هر هشت نفرشان سرطان پستان در برخی نقاط را طی عمرشان نشان می دهند. [ ۵] به هر حال، خطر جدی سن وجود دارد و با افزایش سن ۹۰٪ افزایش می یابد اما از آنجایی که بیشتر زنان پیش از ۹۵ سالگی می میرند، این عامل خطریت کمتری دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرای سرطان پستان، فهرستی از عوامل خطر محیطی وجود دارد که شامل پیشرفت شخص، تعرض به میکروب ها، «مداخله پزشکی، تعرض مستقیم به مواد مغذی، انرژی و مواد سمی، تابش یونیزان و مواد شیمیایی از فرایندهای صنعتی و کشاورزی از فراورده های مصرفی … گزینش های بازفراور، تعادل انرژی، افزایش وزن فرد بالغ، فربهی بدن، فعالیت جسمانی ارادی و غیرارادی، مراقب پزشکی، تعرض به دود تنباکو و الکل و رویارویی با عوامل خطرزا در محیط سکونت که شامل شیفت کاری است و همچنین فرایندهای متابولیک و فیزیولوژیکی که محیط درونی بدن را دستخوش تغییر می دهد». [ ۱] برخی از این عوامل محیطی پاره ای از محیط فیزیکی هستند، در حالی که دیگران ( همچون رژیم غذایی و تعداد بارداری ) اصولاً بخشی از محیط اقتصادی، فرهنگی یا اجتماعی هستند. [ ۱]
گرچه بسیاری از عوامل خطر همه گیرشناختی شناسایی شده اند، ولی دلیل گروهی از سرطان پستان افراد ناشناخته مانده است. پژوهش همه گیرشناختی الگوهای تصادمی قطعی جمعیت های سرطان پستان را گزارش می دهد ولی این الگوها در میان افراد کارایی ندارند. حدود ۵٪ سرطان های پستان جدید ناشی از نشانگان های ارثی هستند و عوامل خطری به خوبی شناخته شده برای ۳۰٪ موارد صادق هستند. [ ۲]
یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز توسط شمشیریان و همکاران در مورد عوامل خطر سرطان پستان در ایران نشان داد عواملی مانند سابقه خانوادگی، HRT ، وجود استرس ، سیگار کشیدن، سقط جنین ، مصرف شیرینی ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. در حالی که سن منارک بالاتر، 12تا 24 ماه شیردهی ، ورزش روزانه و مصرف سبزیجات با ایجاد سرطان پستان ارتباط معکوس داشتند.
خطر ابتلا به سرطان با سن افزایش می یابد. هرچه سن زن بالاتر رود، درصد ابتلا و میزان آن چندین برابر می شود. برای نمونه زنی که در دهه ششم زندگیش باشد، خطری ۱۰۰ برابری نسبت به دهه دوم زندگیش را می گذراند. [ ۴] اگر همه زنان تا ۹۵ سالگی زندگی کنند، یکی از هر هشت نفرشان سرطان پستان در برخی نقاط را طی عمرشان نشان می دهند. [ ۵] به هر حال، خطر جدی سن وجود دارد و با افزایش سن ۹۰٪ افزایش می یابد اما از آنجایی که بیشتر زنان پیش از ۹۵ سالگی می میرند، این عامل خطریت کمتری دارد.
