غث و سمین

لغت نامه دهخدا

غث و سمین. [ غ َث ْ ث ُ س َ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) لاغر و فربه. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). کنایه از اندک و بسیار. ( برهان قاطع ). || کنایه از نیک و بد. || کنایه از قوی و ضعیف. || کنایه از توانگر و درویش. || کنایه از دو چیز نقیض یکدیگر. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) :
وجود رحمت یزدان محمد عربی
پناه ملک و ملک افتخار غث و سمین.
؟ ( از آنندراج ).
- سخن ( کلام ) غث و سمین ؛سخن استوار و نااستوار. منسجم و غیرمنسجم. فصیح و غیرفصیح :
این سخن مختصر اولیتر از آنک
در سخن غث و سمین میگویم.
مجیر بیلقانی.
رجوع به غث و رجوع به سمین شود.

فرهنگ فارسی

لاغر و فربه کنایه از نیک و بد

پیشنهاد کاربران

عًث و سمین بصورت تحت اللفظی یعنی چاق و لاغر ؛ ولی در ترجمه معنایی که مفهوم و جان کلام از زبان مبدا به زبان مقصد ترجمه می شود یعنی: ( ( درست را از غلط؛ سره را از ناسره تشخیص دهیم ) ) .
- سختی که هموار و یکدست نباشد.
غث در لغت به معنی ( لاغر )
سمین در لغت به معنی ( چاق و فربه )

بپرس