فراخ روزی. [ ف َ ] ( ص مرکب ) آن که رزقی فراوان و بسیار دارد. ( یادداشت بخط مؤلف ) : ستوران فراخ روزی تر از مردم اند. ( جامعالحکمتین ناصرخسرو ص 206 ). - امثال : فراخ روزی را با قحطسال چه کار ؟ ( امثال و حکم دهخدا ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) کسی که دارای رزق فراوان و بسیار باشد آنکه اسباب آسایش و گذران او از هر جهت فراهم باشد .
