فرهنگ در استان فارس

با تکوین و رشد شهرنشینی، فرهنگ مردم دچار دگرگونی و تغییرات ساختاری شده است. بی شک، ویژگی های قومی و فرهنگی تعریف شده مشخص در میان اقوام و عشایر قابل رؤیت است. ، امروزه به فراموشی سپرده شده است. زندگی ساده عشایری هنوز ویژگی های سنتی را حفظ کرده است. استان فارس یکی از استان هایی است که بالاترین جمعیت عشایری کشور را دارد. ایلات قشقایی، کهکیلویه، خمسه و. . . هنوز بخش قابل توجهی از جمعیت استان را تشکیل می دهند. [ ۱]
استان فارس حدود ده هزار خانوار غیرساکن دارد که بیشترین تعداد آن ها را عشایر کوچنده منتسب به ایلات قشقایی، خمسه، کهگیلویه و ممسنی تشکیل می دهند. فضاهای کوچ و اتراق عشایر استان همراه با کنش های فرهنگی ویژه عشایری مشتمل بر نوع پوشش، مناسبات اجتماعی، نحوه کوچ، مسیرهای ایل رو و. . . جاذبه های متنوع و جالب توجهی را پدید می آورند که در نوع خود برای ایرانگردان و جهانگردان جالب توجه است. عمده ترین زیست بوم های عشایری استان را ایل راه های عشایر منطقه تشکیل می دهند که عبارتند از: کازرون، لار، ممسنی، پاسارگاد، خنج و داراب.
ییلاقات ایل قشقایی که در دامنه شمالی کوه های زاگرس در امتداد شمال غربی به جنوب شرقی ادامه دارد، از شمالی ترین منطقه کامفیروز یعنی از نواحی طویله بند و گرمه شروع می شود و با عرض متفاوت از نود تا سی کیلومتر در دامنه شمالی کوه های دنا که حد فاصل بین کهگیلویه و بویراحمد، فارس و اصفهان است تا منطقه بروجن امتداد می یابد.
این منطقه از جنوب و جنوب غربی به ناحیه جاوید و رستم ممسنی، دشت روم یاسوج و سی سخت در کهگیلویه و بویراحمد، از غرب به فلارد و خانمیرزا و بروجن در چهار محال و بختیاری، از شمال به بروجن و شهرضا در استان اصفهان و دشت سعادت آباد آباده در استان فارس و از شرق به ایلاقات ایل خمسه باصری یعنی به نواحی قنقری و ابرج محدود می شود. این نواحی پنج بخش بزرگ جمعیتی کاکان، بن رود، چهار دانگه، پادنا و سمیرم علیا را به طور کامل و قسمت هایی از حومه آباده و کامفیروز را در بر می گیرند.
ییلاقات ایلات خمسه در شرق ییلاقات ایل قشقایی قرار دارند و به ترتیب از جنوب به شمال نواحی مرودشت، رامجرد، بیضا، ابرج، مشهد مرغاب قنقری و بوانات را در برمی گیرند. این ناحیه از شمال به استان یزد، از شرق به سیرجان در استان کرمان، از جنوب به شهرستان شیراز و از غرب به ییلاقات قشقایی محدود می شود.