فرو کاستن

لغت نامه دهخدا

فروکاستن. [ ف ُ ت َ ] ( مص مرکب ) کاستن. کم کردن. || پایین آوردن. فرودآوردن :
بر بال عقاب آمد آن تیر جگرسوز
وز عالم افرازش زی شیب فروکاست.

ناصرخسرو.

کاستن . کم کردن

پارسی / انگلیسی/ آلمانی
فروکاستن / reduzieren / reduce

ختم شدن
منتهی شدن