فهرست سرخ آی یوسی ان. فهرست سرخ آی یوسی ان[ ۱] یا فهرست سرخ گونه ها که به اختصار فهرست سرخ نیز خوانده می شود، فراگیرترین مرجع بررسی وضعیت حفاظت گونه های زنده در جهان است. اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت، که این فهرست را منتشر می کند، اصلی ترین مرجع در جهان برای بررسی وضعیت بقای جانوران است. در عین حال فهرست هایی نیز از وضعیّت گونه های در خطر توسط گروه ها و کشورها منتشر می شوند که برآوردی از وضعیت انقراض این گونه ها در یک منطقهٔ خاص هستند.
فهرست سرخ بر پایهٔ معیارهای دقیق در رابطه با وضعیت انقراض هزاران گونه تهیه می شود. این معیارها برای همهٔ جانوران در هر منطقه ای از جهان یکی هستند. هدف از تهیهٔ این سیاهه آگاه کردن مردم و سیاست مداران در رابطه با وضعیت جانوران و کمک به جامعهٔ جهانی در کم کردن میزان منقرض شدن گونه ها است.
IUCN تلاش می کند تا برآورد خود از هر جاندار را در هر پنج سال، یا بیشینه ده سال، یکبار بازبینی و به روز کند. این کار در روندی با همکاری چندین بازبین گروه تخصصی نجات[ پانویس ۱] صورت می پذیرد. گروه بازبینان متخصصان گونه ای ویژه، گروهی از گونه ها یا منطقه ای ویژه هستند یا اعضای گروهی همچون انجمن جهانی پرندگان[ پانویس ۲] که به گونه تخصصی روی یک رده ( در این مورد، پرندگان ) فعالیت می کنند.
فهرست سال ۲۰۰۶، که در تاریخ ۴ مهٔ آن سال منتشر شد، تعداد ۴۰٬۱۶۸ گونهٔ کامل را پوشش داد به علاوه ۲٬۱۶۰ زیرگونه و نوع مختلف. از میان گونه هایی که به طور کامل بررسی شدند تعداد ۱۶٬۱۱۸ عدد تهدید شده تشخیص داده شدند. از این ها ۷٬۷۲۵ تا جانور، ۸٬۳۹۰ تا گیاه و سه تا قارچ و گلسنگ بودند. این برآورد ۷۸۴ گونهٔ منقرض شده از سال ۱۵۰۰ میلادی تاکنون را برشمرد. هر سال تعدادی از گونه هایی که گمان بر انقراض شان می رفت دوباره یافت می شوند که پس از آن برچسب «کمبود داده» می خورند.
در فهرست سال ۲۰۰۷، وضعیت دو گونهٔ گوریل رود کراس و گوریل غربی را از وضعیت در خطر انقراض به گونه در بحران انقراض، که تنها یک رتبه پایین تر از منقرض شده در طبیعت است، منتقل کرد. دلیل این اقدام آلودگی به ویروس ابولا و شکار غیرقانونی در کنار دیگر عوامل بود. در این برآورد ۱۶٬۳۰۸ گونه تهدید شده تشخیص داده شدند که ۱۹۰ عدد بیشتر از تعداد آن ها در سال ۲۰۰۶ بود. آی یوسی ان اورانگوتان سوماترایی را در وضعیت در معرض انقراض و اورانگوتان بورنئویی را در وضعیت تهدیدشده گذاشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففهرست سرخ بر پایهٔ معیارهای دقیق در رابطه با وضعیت انقراض هزاران گونه تهیه می شود. این معیارها برای همهٔ جانوران در هر منطقه ای از جهان یکی هستند. هدف از تهیهٔ این سیاهه آگاه کردن مردم و سیاست مداران در رابطه با وضعیت جانوران و کمک به جامعهٔ جهانی در کم کردن میزان منقرض شدن گونه ها است.
IUCN تلاش می کند تا برآورد خود از هر جاندار را در هر پنج سال، یا بیشینه ده سال، یکبار بازبینی و به روز کند. این کار در روندی با همکاری چندین بازبین گروه تخصصی نجات[ پانویس ۱] صورت می پذیرد. گروه بازبینان متخصصان گونه ای ویژه، گروهی از گونه ها یا منطقه ای ویژه هستند یا اعضای گروهی همچون انجمن جهانی پرندگان[ پانویس ۲] که به گونه تخصصی روی یک رده ( در این مورد، پرندگان ) فعالیت می کنند.
فهرست سال ۲۰۰۶، که در تاریخ ۴ مهٔ آن سال منتشر شد، تعداد ۴۰٬۱۶۸ گونهٔ کامل را پوشش داد به علاوه ۲٬۱۶۰ زیرگونه و نوع مختلف. از میان گونه هایی که به طور کامل بررسی شدند تعداد ۱۶٬۱۱۸ عدد تهدید شده تشخیص داده شدند. از این ها ۷٬۷۲۵ تا جانور، ۸٬۳۹۰ تا گیاه و سه تا قارچ و گلسنگ بودند. این برآورد ۷۸۴ گونهٔ منقرض شده از سال ۱۵۰۰ میلادی تاکنون را برشمرد. هر سال تعدادی از گونه هایی که گمان بر انقراض شان می رفت دوباره یافت می شوند که پس از آن برچسب «کمبود داده» می خورند.
در فهرست سال ۲۰۰۷، وضعیت دو گونهٔ گوریل رود کراس و گوریل غربی را از وضعیت در خطر انقراض به گونه در بحران انقراض، که تنها یک رتبه پایین تر از منقرض شده در طبیعت است، منتقل کرد. دلیل این اقدام آلودگی به ویروس ابولا و شکار غیرقانونی در کنار دیگر عوامل بود. در این برآورد ۱۶٬۳۰۸ گونه تهدید شده تشخیص داده شدند که ۱۹۰ عدد بیشتر از تعداد آن ها در سال ۲۰۰۶ بود. آی یوسی ان اورانگوتان سوماترایی را در وضعیت در معرض انقراض و اورانگوتان بورنئویی را در وضعیت تهدیدشده گذاشت.
wiki: فهرست سرخ آی یوسی ان