قائم بالذات. [ ءِ م ِ بِذْ ذا ] ( ع ص مرکب ) ( اصطلاح فلسفی ) آنچه بخود برپای است. || آنکه یا آنچه هستی او بدوست. رجوع به قائم به ذات و قائم بالنفس شود.
