[ویکی نور] قانون در اتحاد دولت و ملت تألیف آیت الله سید عبدالحسین لارى(1264-1342 ق)، یکی از رسائلی است که با نام مجموعه رسائل به چاپ رسیده است.
قانون در اتحاد دولت و ملت، همانند رسالۀ مشروطه مشروعه، در حمایت و دفاع از مشروطیت و با همان نثر مکلّف و کاملا غیر متعارف، تألیف شده که این رساله چند ماه قبل از آغاز استبداد صغیر نوشته شده است.
قالب و شالوده هاى کلى دفاع لارى از مشروطیت در این رساله نیز همان شالوده هاى رسالۀ مشروطه مشروعه است.
او آن چه را در این رساله بررسى کرده است، انتظارات خودش از مشروطه است، نه مشروطیت موجود، بنا بر این در باب این رساله هم باید همان سخنى را گفت که در باب رسالۀ قبلى او گفته شده و آن این که دفاع لارى با سبک و سیاق و دلایل سایر علمائى که در حمایت مشروطیت رساله نوشته اند، تفاوت دارد، اما او که قطعا به تفاوت تلقى خود از مشروطیت با سایر علما آگاه است، همواره از مشروطه موجود حمایت مى کند و به سختى بر مشروعه خواهانى که مى گفتند: «ما دین نبى خواهیم، مشروطه نمى خواهیم»، مى تازد.
مرحوم لارى، پس از آن که در همان آغاز رساله، ابطال مشروطیت موجود را توسط مشروعه خواهان مورد انتقاد و سرزنش قرار مى دهد و در قالب ارائه آیه 121 سوره انعام، سخنان مشروعه خواهان را وحى شیاطین به ایشان مى خواند، به توصیف و بیان شروط مشروعه مجلس ملى اسلام پرداخته و مى نویسد که بسط بساط این عدل و اعتدال در ضمن چند فصل ذکر مى شود:
در فصل اول، مرحوم لارى، تعداد لازم براى صحّت انعقاد مجلس را، همان تعداد لازم براى حیازت امور حسبیّه مى داند.حد اقل این تعداد، یک نفر و حد اکثرش متّکى به اندازه کفایت براى آن حیازت است.لارى تعداد دوازده نفر را به دلیل آن که آن تعداد، عدد میمون است، مناسبتر مى داند.
قانون در اتحاد دولت و ملت، همانند رسالۀ مشروطه مشروعه، در حمایت و دفاع از مشروطیت و با همان نثر مکلّف و کاملا غیر متعارف، تألیف شده که این رساله چند ماه قبل از آغاز استبداد صغیر نوشته شده است.
قالب و شالوده هاى کلى دفاع لارى از مشروطیت در این رساله نیز همان شالوده هاى رسالۀ مشروطه مشروعه است.
او آن چه را در این رساله بررسى کرده است، انتظارات خودش از مشروطه است، نه مشروطیت موجود، بنا بر این در باب این رساله هم باید همان سخنى را گفت که در باب رسالۀ قبلى او گفته شده و آن این که دفاع لارى با سبک و سیاق و دلایل سایر علمائى که در حمایت مشروطیت رساله نوشته اند، تفاوت دارد، اما او که قطعا به تفاوت تلقى خود از مشروطیت با سایر علما آگاه است، همواره از مشروطه موجود حمایت مى کند و به سختى بر مشروعه خواهانى که مى گفتند: «ما دین نبى خواهیم، مشروطه نمى خواهیم»، مى تازد.
مرحوم لارى، پس از آن که در همان آغاز رساله، ابطال مشروطیت موجود را توسط مشروعه خواهان مورد انتقاد و سرزنش قرار مى دهد و در قالب ارائه آیه 121 سوره انعام، سخنان مشروعه خواهان را وحى شیاطین به ایشان مى خواند، به توصیف و بیان شروط مشروعه مجلس ملى اسلام پرداخته و مى نویسد که بسط بساط این عدل و اعتدال در ضمن چند فصل ذکر مى شود:
در فصل اول، مرحوم لارى، تعداد لازم براى صحّت انعقاد مجلس را، همان تعداد لازم براى حیازت امور حسبیّه مى داند.حد اقل این تعداد، یک نفر و حد اکثرش متّکى به اندازه کفایت براى آن حیازت است.لارى تعداد دوازده نفر را به دلیل آن که آن تعداد، عدد میمون است، مناسبتر مى داند.
wikinoor: قانون_در_اتحاد_دولت_و_ملت