قرطبی محمد بن احمد

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] ابوعبدالله محمد بن ابی بکر بن فرح انصاری خزرجی اندلسی قرطبی، در سال 580ق، دیده به جهان گشود. وی از پارسایان و مفسران بزرگ است که در قراطبه اندلس (اسپانیا) به دنیا آمد و در همان جا در کنار آموزش قرآن به فراگیری ادبیات عرب و شعر پرداخت.
در باره اش گفته اند که همواره به عبادت یا تألیف مشغول بود. وی مدتی در دیار خود به تدریس پرداخت، آنگاه به مصر رفت و در آنجا به تکمیل آموخته های خود در زمینه های فقه، نحو، بلاغت، لغت و علوم قرآن پرداخت.
وی از شیخ «ابی العباس بن عمره» حدیث آموخت و از مشهورترین استادان او در مصر می توان از ابن الجمیزی، علی بن هبة الله و حسن بکری نام برد.
پس از وفاتش در 29 شوال سال 671ق، در قاهره، او را به محل سکونتش «منیه ابن خصیب» در شرق نیل برده و خاک سپردند.
از قرطبی افزون بر کتاب تفسیر قرآن، کتاب های دیگری هم در موضوعات معادشناسی، خداشناسی، حدیث و... باقی مانده است:
قرطبی به وسیله صفاتی ممتاز گردید که علما آن را با بزرگی یاد می کنند. حافظ عبدالکریم در باره قرطبی گفته است: «کان من عباد الله الصالحین و العلماء العارفین الورعین الزاهدین فی الدنیا، المشتغلین بما تعنیهم من أمور الآخرة». اما آنچه که در کتاب های تاریخی در مورد صفات قرطبی آمده است، عبارتند از: «شیخ فاضلی که دارای تصانیف مفیدی است که دلالت بر کثرت اطلاع وی و وفور عقل او دارد».

پیشنهاد کاربران

بپرس