قیام یعقوبی ۱۷۴۵ ( به انگلیسی: Jacobite rising of 1745 ) ، تلاش چارلز ادوارد استوارت برای به دست آوردن دوبارهٔ تاج و تخت بریتانیا برای دودمان در تبعید استوارت بود. این تلاش در طول جنگ های جانشینی اتریش رخ داد؛ زمانی که بسیاری از نیروهای ارتش بریتانیا در قارهٔ اروپا بود. چارلز ادوارد استوارت، که معمولاً در طول زندگی خود در بریتانیا به عنوان «جوان مدعی امپراتوری» و «جوان شوالیه»، و بر پایهٔ گذشته نگری به عنوان «شاهزاده چارلی برازنده» شناخته می شد، از طریق آب به اسکاتلند واردشد و استانداردهای یعقوبی گرایی را در گلنفینان در ارتفاعات اسکاتلند، جایی که او مورد پشتیبانی مردمان قبایل کوهستانی کلن اسکاتلندی با راه پیمایی قرار گرفت، مطرح و راه اندازی کرد.
... [مشاهده متن کامل]
این راهپیمایی در جنوب اسکاتلند، که با پیروزی اولیه در پرستون پانز در نزدیکی ادینبورو همراه بود آغاز شد. ارتش یعقوبی، که در این زمان روحیهٔ جسورانه ای یافته بود، بعد از راهپیمایی به سوی کارلایل، در آن سوی مرز در انگلستان به راه افتاد. هنگامی که ارتش یعقوبی به داربی رسید، برخی از یکان های ارتش بریتانیا از قاره فراخوانده شدند و ارتش یعقوبی به سوی شمال به اینورنس عقب نشینی کرد، جایی که در آن آخرین نبرد در خاک اسکاتلند بر روی دشت بایری در نزدیکی کالودن درگرفت. نبرد کالودن با شکست نهایی خواستهٔ یعقوبی به پایان رسید، و چارلز ادوارد استوارت در حالی که برای سرش قیمتی تعیین شده بود، در نهایت با قایقرانی به فرانسه گریخت.
در نتیجهٔ انقلاب شکوهمند ۱۶۸۸–۱۶۸۹، پادشاه کاتولیک رومی استوارت، جیمز دوم و هفتم اسکاتلند، در حال فرار به تبعید در فرانسه تحت حفاظت و پشتیبانی لویی چهاردهم قرار داشت.
... [مشاهده متن کامل]
این راهپیمایی در جنوب اسکاتلند، که با پیروزی اولیه در پرستون پانز در نزدیکی ادینبورو همراه بود آغاز شد. ارتش یعقوبی، که در این زمان روحیهٔ جسورانه ای یافته بود، بعد از راهپیمایی به سوی کارلایل، در آن سوی مرز در انگلستان به راه افتاد. هنگامی که ارتش یعقوبی به داربی رسید، برخی از یکان های ارتش بریتانیا از قاره فراخوانده شدند و ارتش یعقوبی به سوی شمال به اینورنس عقب نشینی کرد، جایی که در آن آخرین نبرد در خاک اسکاتلند بر روی دشت بایری در نزدیکی کالودن درگرفت. نبرد کالودن با شکست نهایی خواستهٔ یعقوبی به پایان رسید، و چارلز ادوارد استوارت در حالی که برای سرش قیمتی تعیین شده بود، در نهایت با قایقرانی به فرانسه گریخت.
در نتیجهٔ انقلاب شکوهمند ۱۶۸۸–۱۶۸۹، پادشاه کاتولیک رومی استوارت، جیمز دوم و هفتم اسکاتلند، در حال فرار به تبعید در فرانسه تحت حفاظت و پشتیبانی لویی چهاردهم قرار داشت.
