لوئیز گلیک

لوئیز الیزابت گلیک ( انگلیسی: Louise Elisabeth Glück؛ ۲۲ آوریل ۱۹۴۳ – ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳ ) [ ۱] شاعر، استاد اهل ایالات متحده آمریکا و برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات سال ۲۰۲۰ بود. [ ۲]
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون ملک الشعرای مشاور کتابخانه کنگره در امر شعر، کمک هزینه گوگنهایم، و جایزه پولیتزر برای شعر شده است.
این شاعر آمریکایی در ۲۲ آوریل ۱۹۴۳ در نیویورک در یک خانوادهٔ اتریشی و مجارستانی یهودی الاصل زاده و در لانگ آیلند بزرگ شد.
وی در دوران دبیرستان از بی اشتهایی عصبی رنج می برد. او بعدها بر این بیماری غلبه کرد. لوئیز گلیک در کالج سارا لارنس و دانشگاه کلمبیا تحصیل کرد؛ اما مدرکی نگرفت. وی افزون بر نویسندگی، در چندین مؤسسهٔ شعر نیز تدریس کرده است.
گلوک پس از ترک کلمبیا بدون مدرک، با منشی گری زندگی خود را تامین می کرد. [ ۳] وی در سال ۱۹۶۷ با چارلز هرتز جونیور ازدواج کرد. اما این ازدواج به طلاق انجامید. [ ۴]
گلوک تا پیش از مرگ استادیار و نویسندهٔ روزنکرانز در دانشگاه ییل بود و در کمبریج، ماساچوست زندگی می کرد. [ ۵] او بر اثر سرطان درگذشت. [ ۶]
در سال ۱۹۶۸ گلوک نخستین مجموعهٔ شعر خود به نام Firstborn را منتشر کرد که مورد توجه مثبت منتقدان قرار گرفت. با این حال، او پس از سال ۱۹۷۱ هنگامی که آغاز به آموزش شعر در کالج گودارد در ورمونت کرد یک مورد طولانی از انسداد نویسنده را تجربه کرد که درمان شد. [ ۳] [ ۷] شعرهایی که وی در این مدت سروده اند در کتاب دوم او خانه ای در مارشلند ( ۱۹۷۵ ) گردآوری شده که بسیاری از منتقدان آن را پیشرفت مهم وی قلمداد می کنند و از کشف صدای متمایز وی حکایت دارد. [ ۸]
وی همچنین عضو انجمن فیلسوفان آمریکا بود.
از گلوک غالباً بعنوان یک شاعر زندگینامه ای یاد می شود. کار او به دلیل شدت عاطفی و بیشتر با استفاده از اسطوره، تاریخ یا طبیعت برای مراقبه در تجارب شخصی و زندگی مدرن شناخته شده است. وی در شهر نیویورک زاده شد
گلوک در کار خود بر روشن کردن جنبه های آسیب، میل و طبیعت متمرکز می شد. در کاوش این مضامین گسترده، شعر او به دلیل ابراز صریح غم و انزوا شناخته شده است. پژوهشگران همچنین در ساخت او از شخصیت های شاعرانه و رابطه در زندگی نامه و اسطورهٔ کلاسیک در اشعار او تمرکز کرده اند.
شعرهای او اغلب در باره آسیب و سرخوردگی بودند. پرآوازه ترین شعر او پرتقال ساختگی ارزش عشق و آمیزش جنسی را زیر سؤال می برد. [ ۶]