لِگِس یولیای ( لاتین: Leges Iuliae ) ، در مفرد لِکس یولیا ( لاتین: Lex Iulia ) ، اصطلاحی در قانون روم باستان برای اشاره به تمام قوانینی است که توسط اعضای خاندان یولی وضع شدند.
برخی از این قوانین توسط نخستین امپراتور روم، آگوستوس از سال ۱۸ قبل از میلاد تا ۹ پس از میلادی وضع شد. قوانین آگوستوس جنبه های مختلف جامعه روم از جمله ازدواج، خیانت، ورشکستگی و فساد انتخاباتی را پوشش می داد. آنها برای حفظ نظم و جلوگیری از فساد طراحی شده بودند و از طریق سیستم دادگاه اجرا می شدند. [ ۱] قوانین آگوستا در مورد ازدواج و اصلاحات بعدی آنها در واکنش به کاهش نرخ زاد و ولد وضع شد. رهبران رومی به وضوح خواستار خانواده های پرجمعیت بودند. به بیان ساده، طبق این قوانین، همه مردان و زنان واجد شرایط رومی یا باید ازدواج کنند یا با افزایش مالیات مواجه شوند. پس از ازدواج آنها موظف بودند تا بچه دار شوند. نقض حرمت ازدواج جرم سنگینی بود. [ ۲] این قانون زنا را یک جرم عمومی می دانست که می توانست توسط دادگاه مجازات شود و برای جلوگیری از روابط خارج از ازدواج طراحی شده بود. [ ۱] این قانون زنا را با تبعید مجازات می کرد. [ ۳] دو طرف گناهکار به جزایر مختلف فرستاده می شدند و بخشی از اموال آنها مصادره می شد. پدران مجاز به کشتن دختران و شرکای جنسی آنها در زنا بودند. [ ۴] شوهران تحت شرایط خاصی می توانستند بعد از کشف زنا شرکای زندگی مشترک خود را بکشند و مجبور بودند زنان زناکار را طلاق دهند. [ ۴]
نام قانون معمولاً نام خاندان رومی پیشنهادکننده را دربرداشت. [ ۵] لگس یولیای قوانین روم باستان هستند که توسط هر یک از اعضای خاندان یولی معرفی و پیشنهاد شدند. [ ۶] قوانین متعددی با نام لگس یولیای وجود داشت که با افزودن کلمات توصیف کننده موضوع خود را مشخص می کردند. [ ۷]
در طول جنگ اجتماعی ( ۹۱ - ۸۷ پیش از میلاد ) ، درگیری بین اقوام ایتالیایی و رومی ها بر سر عدم شهروندی ایتالیایی ها درگرفت، شورشی که توسط متحدان ایتالیایی روم باستان، سوچی ها به راه انداخته شد. متحدان ایتالیایی خواهان شهروندی رومی بودند، چون هم موقعیت و نفوذ به همراه داشت و هم حق رأی در انتخابات و قوانین رومی. [ ۸] آنها باورمند بودند با آنها باید مثل رومیان رفتار شود زیرا آنها پیوندهای فرهنگی و زبانی با تمدن روم ایجاد کرده بودند و برای بیش از دو قرن متحدان وفادار روم بودند. رومی ها به شدت با خواسته های آنان مخالفت کردند و از اعطای شهروندی به آنها خودداری کردند و بدین ترتیب گروه های ایتالیایی با حقوق و امتیازات کمتری مواجه شدند. در ۹۱ پ. م، تریبون روم مارکوس لیویوس دروسوس سعی کرد با پیشنهاد قانونی مشکل را حل کند که تمام ایتالیایی ها را به شهروندی روم می پذیرفت، اما برنامه او مخالفت شدیدی را در سنای روم برانگیخت و دروسوس بلافاصله پس از آن ترور شد. سپس متحدان ناامید ایتالیایی به شورش برخاستند. مردم تپه های مرکزی ایتالیا قلب قیام را تشکیل دادند و مارسی ( مردمان ایتالیک ) در شمال و سامنیت در جنوب نه مستعمره های لاتین ها و نه اتروریا ( اتروسک ها ) و اومبریا به این شورش ملحق نشدند. ایتالیایی ها شروع به سازماندهی کنفدراسیون خود کردند. آنها مقر خود را در کورفینیوم تأسیس کردند که نام آن را به «ایتالیا» تغییر دادند، مجلس سنای مستقل از روم ایجاد کردند و سکه های ویژه ای ضرب کردند. به زودی آنها ۱۰۰٫۰۰۰ مرد در میدان داشتند. در سال ۹۰ قبل از میلاد، ارتش روم در بخش شمالی شکست خورد، در حالی که در جنوب، ایتالیایی ها به همان اندازه موفق بودند و به کامپانیای جنوبی حمله کردند. تنها با امتیاز سیاسی، روم می توانست امیدوار باشد که شورش را کنترل کند: کنسول روم سکستوس ژولیوس سزار ( کنسول ۹۱ پیش از میلاد ) به تصویب قانونی کمک کرد که به تمام ایتالیایی هایی که در شورش شرکت نکرده بودند و احتمالاً به همه کسانی که آماده بودند فوراً سلاح های خود را زمین بگذارند، شهروندی رومی اعطا می کرد. این حرکت باعث آرامش بسیاری از ایتالیایی ها شد که به زودی علاقه خود را به مبارزه بیشتر علیه روم از دست دادند. نیروهای رومی در شمال و جنوب به زودی شکست های قاطعی را به شورشیان باقی مانده وارد کرد و سنگرهای آنها را تصرف کرد. اکنون پشت شورش شکسته شده بود، اگرچه مقاومتی در میان سامنیت ها برای مدت کوتاهی ادامه یافت. به زودی قوانین بیشتری تصویب شد و حقوق تازه به دست آمده متحدان را تقویت کرد. بدین ترتیب، اتحاد سیاسی کل ایتالیا حاصل شد و رومی ها و ایتالیایی ها که تا آن زمان با اتحاد به هم مرتبط بودند، اکنون می توانستند به یک ملت واحد تبدیل شوند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخی از این قوانین توسط نخستین امپراتور روم، آگوستوس از سال ۱۸ قبل از میلاد تا ۹ پس از میلادی وضع شد. قوانین آگوستوس جنبه های مختلف جامعه روم از جمله ازدواج، خیانت، ورشکستگی و فساد انتخاباتی را پوشش می داد. آنها برای حفظ نظم و جلوگیری از فساد طراحی شده بودند و از طریق سیستم دادگاه اجرا می شدند. [ ۱] قوانین آگوستا در مورد ازدواج و اصلاحات بعدی آنها در واکنش به کاهش نرخ زاد و ولد وضع شد. رهبران رومی به وضوح خواستار خانواده های پرجمعیت بودند. به بیان ساده، طبق این قوانین، همه مردان و زنان واجد شرایط رومی یا باید ازدواج کنند یا با افزایش مالیات مواجه شوند. پس از ازدواج آنها موظف بودند تا بچه دار شوند. نقض حرمت ازدواج جرم سنگینی بود. [ ۲] این قانون زنا را یک جرم عمومی می دانست که می توانست توسط دادگاه مجازات شود و برای جلوگیری از روابط خارج از ازدواج طراحی شده بود. [ ۱] این قانون زنا را با تبعید مجازات می کرد. [ ۳] دو طرف گناهکار به جزایر مختلف فرستاده می شدند و بخشی از اموال آنها مصادره می شد. پدران مجاز به کشتن دختران و شرکای جنسی آنها در زنا بودند. [ ۴] شوهران تحت شرایط خاصی می توانستند بعد از کشف زنا شرکای زندگی مشترک خود را بکشند و مجبور بودند زنان زناکار را طلاق دهند. [ ۴]
نام قانون معمولاً نام خاندان رومی پیشنهادکننده را دربرداشت. [ ۵] لگس یولیای قوانین روم باستان هستند که توسط هر یک از اعضای خاندان یولی معرفی و پیشنهاد شدند. [ ۶] قوانین متعددی با نام لگس یولیای وجود داشت که با افزودن کلمات توصیف کننده موضوع خود را مشخص می کردند. [ ۷]
در طول جنگ اجتماعی ( ۹۱ - ۸۷ پیش از میلاد ) ، درگیری بین اقوام ایتالیایی و رومی ها بر سر عدم شهروندی ایتالیایی ها درگرفت، شورشی که توسط متحدان ایتالیایی روم باستان، سوچی ها به راه انداخته شد. متحدان ایتالیایی خواهان شهروندی رومی بودند، چون هم موقعیت و نفوذ به همراه داشت و هم حق رأی در انتخابات و قوانین رومی. [ ۸] آنها باورمند بودند با آنها باید مثل رومیان رفتار شود زیرا آنها پیوندهای فرهنگی و زبانی با تمدن روم ایجاد کرده بودند و برای بیش از دو قرن متحدان وفادار روم بودند. رومی ها به شدت با خواسته های آنان مخالفت کردند و از اعطای شهروندی به آنها خودداری کردند و بدین ترتیب گروه های ایتالیایی با حقوق و امتیازات کمتری مواجه شدند. در ۹۱ پ. م، تریبون روم مارکوس لیویوس دروسوس سعی کرد با پیشنهاد قانونی مشکل را حل کند که تمام ایتالیایی ها را به شهروندی روم می پذیرفت، اما برنامه او مخالفت شدیدی را در سنای روم برانگیخت و دروسوس بلافاصله پس از آن ترور شد. سپس متحدان ناامید ایتالیایی به شورش برخاستند. مردم تپه های مرکزی ایتالیا قلب قیام را تشکیل دادند و مارسی ( مردمان ایتالیک ) در شمال و سامنیت در جنوب نه مستعمره های لاتین ها و نه اتروریا ( اتروسک ها ) و اومبریا به این شورش ملحق نشدند. ایتالیایی ها شروع به سازماندهی کنفدراسیون خود کردند. آنها مقر خود را در کورفینیوم تأسیس کردند که نام آن را به «ایتالیا» تغییر دادند، مجلس سنای مستقل از روم ایجاد کردند و سکه های ویژه ای ضرب کردند. به زودی آنها ۱۰۰٫۰۰۰ مرد در میدان داشتند. در سال ۹۰ قبل از میلاد، ارتش روم در بخش شمالی شکست خورد، در حالی که در جنوب، ایتالیایی ها به همان اندازه موفق بودند و به کامپانیای جنوبی حمله کردند. تنها با امتیاز سیاسی، روم می توانست امیدوار باشد که شورش را کنترل کند: کنسول روم سکستوس ژولیوس سزار ( کنسول ۹۱ پیش از میلاد ) به تصویب قانونی کمک کرد که به تمام ایتالیایی هایی که در شورش شرکت نکرده بودند و احتمالاً به همه کسانی که آماده بودند فوراً سلاح های خود را زمین بگذارند، شهروندی رومی اعطا می کرد. این حرکت باعث آرامش بسیاری از ایتالیایی ها شد که به زودی علاقه خود را به مبارزه بیشتر علیه روم از دست دادند. نیروهای رومی در شمال و جنوب به زودی شکست های قاطعی را به شورشیان باقی مانده وارد کرد و سنگرهای آنها را تصرف کرد. اکنون پشت شورش شکسته شده بود، اگرچه مقاومتی در میان سامنیت ها برای مدت کوتاهی ادامه یافت. به زودی قوانین بیشتری تصویب شد و حقوق تازه به دست آمده متحدان را تقویت کرد. بدین ترتیب، اتحاد سیاسی کل ایتالیا حاصل شد و رومی ها و ایتالیایی ها که تا آن زمان با اتحاد به هم مرتبط بودند، اکنون می توانستند به یک ملت واحد تبدیل شوند. [ ۹]
wiki: لگس یولیای