لیزر فیبری

لیزر فیبری نوعی لیزر حالت جامد است که ناحیه فعال آن ( هسته ی ) فیبر نوری آغشته به عنصرهای خاکی کمیاب مانند اربیم، ایتربیم، نئودیمیم، دیسپروزیم، پرازئودیمیم، تولیم و هولمیم می باشد. این عناصر مربوط به تقویت کننده فیبری هستند که عمل تقویت نور را بدون نیاز به تولید پرتو لیزر انجام می دهند. همچنین اثرات غیرخطی در فیبرنوری مانند پراکندگی رامان القایی یا ترکیب چهارموج، می توانند به عنوان ماده فعال برای لیزر فیبری، بهره تولید کنند.
مزایای استفاده از لیزر فیبری بر انواع دیگر لیزر عبارتند از:
• انعطاف پذیری فیبر نوری: انعطاف پذیری فیبر نوری به ما امکان انتقال نور را به قطعات متحرک همگراکننده می دهد. این مسئله برای برش لیزری، جوشکاری لیزری و خمش فلزات و پلیمرها بسیار مهم است.
• توان خروجی بالا: ناحیه فعال لیزرهای فیبری می تواند طول بسیار زیادی داشته باشد که منجر به بهره اپتیکی بالایی می شود. همچنین نسبت سطح به حجم این لیزرها بالاست که باعث دفع آسان تر گرما می شود.
• کیفیت نوری بالا: خواص موجبر فیبر، اعوجاج حرارتی مسیر نوری را که به طور معمول منجر به تولید پرتو نوری با محدودیت پراکندگی محدود می شود، کاهش داده یا از بین می بردو پرتوی کیفیت بالا ایجاد می کند.
• فشرده سازی: لیزرهای فیبری در مقایسه با لیزر میله یا لیزر گازی از قدرت قابل مقایسه ای برخوردار هستند؛ زیرا فیبر می تواند برای صرفه جویی در فضا خم شود یا پیچ داده شود.
• قابلیت اطمینان: لیزرهای فیبری از درجه حرارت بالا و ثبات ارتعاشی، طول عمر طولانی و تعمیر و نگهداری عملیات پروژه کلید در دست برخوردار است.
• پیک بالای توان و پالس های نانوثانیه ای علامت گذاری و حکاکی مؤثر باعث ایجاد سریعتر لبه هایی تمیزتر و دقیق تر می شود.
• قیمت پایین تر هزینه مالکیت
• لیزرهای فیبری در حال حاضر برای ساخت دستگاه های با سطح صوتی سطح بالا موج های آکوستیک سطحی استفاده می شوند. اینگونه لیزرها در مقایسه با تکنولوژی لیزر حالت جامد دارای تولید بیشتر و هزینه مالکیت کمتر می باشند. [ ۱]
لیزر فیبری همچنین می تواند به ابزار ماشین که شامل رزونانس فیبر است گفته شود.
کابردهای لیزر فیبری شامل پردازش مواد ( مارک، حکاکی، برش ) ، مخابرات، ارتباطات مخابراتی، طیف بینی، طیف سنجی پزشکی، جنگ افزار انرژی هدایت شده، کارگردانی سلاح های انرژی می باشد.