لینو ونتورا

لینو ونتورا ( به ایتالیایی: Lino Ventura ) ( زاده ۱۴ ژوئیه ۱۹۱۹ – درگذشته۲۲ اکتبر ۱۹۸۷ ) بازیگر ایتالیایی و یکی از مشهورترین ستاره های دهه های ۵۰ تا ۸۰ میلادی که بیشتر در فیلم های فرانسوی ظاهر شده و به ایفای نقش پرداخته است. لینو ونتورا از چهره های مشخص مکتب نوی فرانسه دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی بود. او بدون پشتوانه هنری یکی از بازیگران برجستهٔ سینمای فرانسه و جهان برای سه دهه لقب گرفت.
آنجلینو جوزفه پاسکواله ونتورا ( به ایتالیایی: Angiolino Giuseppe Pasquale Ventura ) با نام هنری لینو ونتورا ( به ایتالیایی: Lino Ventura ) در پارما ایتالیا متولد گردید. در سن ۸ سالگی ترک تحصیل کرد و بعد از آن به کارهای مختلفی پرداخت منجمله مکانیکی و کارگری و مدتی نیز به ورزش پرداخت و در مسابقات کشتی فرنگی قهرمانی اروپا در سال ۱۹۵۰ نیز شرکت داشت اما یک مصدومیت بد باعث شد که دیگر نتواند به ورزش ادامه دهد.
در سال ۱۹۵۳ به طور کاملاً اتفاقی، از طریق یکی از دوستانش به ژاک بکر، کارگردان مشهور فرانسوی معرفی شد. ژاک بکر که بدنبال یک بازیگر ایتالیایی برای بازی در فیلمش Touchez pas au Grisbi می گشت، او را برای بازی در مقابل ژان گابن انتخاب کرد و این سرآغازی بود برای بازی لینو در سینما و همچنین آغازی برای دوستی اش با ژان گابن ستاره مشهور فرانسوی.
ونتورا و گابن پس از آن در فیلم های متعددی باهم ظاهر شدند مانند ( Razzia ( ۱۹۵۵، جنایت و مکافات ( ۱۹۵۶ ) و Le Rouge est Mis. لینو ونتورا و آلن دلون نیز دوستان صمیمی باهم بودند. در دهه ۶۰ در فیلم های زیادی ظاهر شد؛ از فیلم های درام گانگستری گرفته تا کمدی های معمولی.
گرچه او ایتالیایی بود اما فقط در معدودی فیلم ایتالیایی بازی کرد مثل «آخرین داوری» ( ۱۹۶۱ ) ، «اجساد مشهود» ( ۱۹۷۶ ) و «صد روز در پالرمو» ( ۱۹۸۴ ) . تعداد بسیار زیادی از بازی های او از تلویزیون ایران به نمایش درآمده است.
شاید شناخته شده ترین نقش او، نقش ژان والژان در فیلم بینوایان ( ۱۹۸۲ ) باشد که به خاطر آن نامزد جایزه سزار ( اسکار فرانسوی ) شد. لینو ونتورا تا آخرین سال های عمرش به بازی در فیلم پرداخت. او در ۲۲ اکتبر ۱۹۸۷ سن کلو، فرانسه بر اثر بیماری قلبی دیده از جهان فروبست. وی یک دختر معلول داشت و سازمانی را برای حمایت از معلولین تشکیل داد.
در سال ۱۹۹۹ شهردار ناحیه ۹ پاریس، میدانی را به نام او نامگذاری کرد.