مسافت سنج لیزری ابزاریست که از پرتو لیزر برای یافتن دوری پدیده ها بهره می برد. عمومی ترین گونۀ دوری سنج لیزری براساس زمان پرواز نمونه به وسیله فرستادن یک پالس لیزر در یک باریکه پرتو به سوی جسم و اندازه گیری زمان پرتو تا بازگشت به فرستنده کار می کند. به خاطر سرعت بالای نور این تکنیک برای اندازه گیری های با دقت کمتر از میلی متر مناسب نیست به طوری که اغلب سه گوشه سازی و روش های دیگر به کار می روند.
دوری سنجی با لیزر بیشتر با روش های زیر انجام می شود: ۱ - تعیین زمان رفت و برگشت یک تپ ( پالس ) قوی لیزری از مبدأ تا هدف. ۲ - روش تداخل سنجی ( یعنی یک باریکه لیزر به هدف برخورد کرده و خودش جمع شود و از روی فریزهای تداخلی اندازه گیری انجام می شود )
این روش ها در صورتی که هدف ما خاصیت بازتاب نداشته باشد، بدون فایده خواهد بود.
پالس ممکن است طوری کدگذاری شود که احتمال دچار پارازیت شدن فاصله یاب کاهش یابد. این امر با استفاده از تکنیک های اثر داپلر برای تشخیص اینکه ممکن است شی به سمت فاصله یاب یا جهت های دیگر حرکت کند و اینکه چه سرعتی دارد ممکن می شود.
دقت ابزار به وسیله زمان سقوط یا صعود پالس لیزر و سرعت دریافت کننده تعیین می شود. نوعی که از پالس های لیزری خیلی سریع استفاده می کند و یک آشکارساز خیلی سریع دارد می تواند فاصله شی را تا حد چند میلی متر تعیین کند.
با وجود اینکه پرتو باریک شده، ولی می تواند در طی فواصل طولانی در نتیجه واگرایی پرتو لیزر گسترش یافته و پخش شود.
این پدیده به علت مجاورت با حباب های هوا - که مانند لنزی عمل می کنند که تغییراتی در حدود اندازه های میکروسکوپی تا تقریباً نصف ارتفاع مسیر پرتو لیزر بالای زمین دارند - ایجاد می شود.
این اغتشاشات اتمسفری با پراکندگی خود لیزر و با حلقه های متقاطع بهم می پیوندد که سبب می شود حباب های گرم به طورجانبی بهم فشرده شوند، که ممکن است به صورتی که سبب مشکل در صحت خواندن فاصله یک شی شوند با هم ترکیب گردند، مثلاً زیر برخی درختان یا پشت بوته ها و شاخ و برگ ها یا حتی در فواصل طولانی بیشتر از ۱۰ کیلومتر در فضای باز و نواحی خالی تاریک.
بعضی نورهای لیزری ممکن است که از شاخ و برگ های نزدیک تر به شیء بازگشت داده شوند که باعث بازگشت دادن زود و خواندن کم دقت می شود. در عوض در فواصل بیشتر از ۳۶۵ متر، هدف اگر در مجاورت زمین باشد ممکن است به راحتی در یک سراب ناپدید شود، که این سراب به دلیل تغییرات دما در هوا در مجاورت بیابان داغ که باعث خمیدگی نور لیزر می شود به وجود می آید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدوری سنجی با لیزر بیشتر با روش های زیر انجام می شود: ۱ - تعیین زمان رفت و برگشت یک تپ ( پالس ) قوی لیزری از مبدأ تا هدف. ۲ - روش تداخل سنجی ( یعنی یک باریکه لیزر به هدف برخورد کرده و خودش جمع شود و از روی فریزهای تداخلی اندازه گیری انجام می شود )
این روش ها در صورتی که هدف ما خاصیت بازتاب نداشته باشد، بدون فایده خواهد بود.
پالس ممکن است طوری کدگذاری شود که احتمال دچار پارازیت شدن فاصله یاب کاهش یابد. این امر با استفاده از تکنیک های اثر داپلر برای تشخیص اینکه ممکن است شی به سمت فاصله یاب یا جهت های دیگر حرکت کند و اینکه چه سرعتی دارد ممکن می شود.
دقت ابزار به وسیله زمان سقوط یا صعود پالس لیزر و سرعت دریافت کننده تعیین می شود. نوعی که از پالس های لیزری خیلی سریع استفاده می کند و یک آشکارساز خیلی سریع دارد می تواند فاصله شی را تا حد چند میلی متر تعیین کند.
با وجود اینکه پرتو باریک شده، ولی می تواند در طی فواصل طولانی در نتیجه واگرایی پرتو لیزر گسترش یافته و پخش شود.
این پدیده به علت مجاورت با حباب های هوا - که مانند لنزی عمل می کنند که تغییراتی در حدود اندازه های میکروسکوپی تا تقریباً نصف ارتفاع مسیر پرتو لیزر بالای زمین دارند - ایجاد می شود.
این اغتشاشات اتمسفری با پراکندگی خود لیزر و با حلقه های متقاطع بهم می پیوندد که سبب می شود حباب های گرم به طورجانبی بهم فشرده شوند، که ممکن است به صورتی که سبب مشکل در صحت خواندن فاصله یک شی شوند با هم ترکیب گردند، مثلاً زیر برخی درختان یا پشت بوته ها و شاخ و برگ ها یا حتی در فواصل طولانی بیشتر از ۱۰ کیلومتر در فضای باز و نواحی خالی تاریک.
بعضی نورهای لیزری ممکن است که از شاخ و برگ های نزدیک تر به شیء بازگشت داده شوند که باعث بازگشت دادن زود و خواندن کم دقت می شود. در عوض در فواصل بیشتر از ۳۶۵ متر، هدف اگر در مجاورت زمین باشد ممکن است به راحتی در یک سراب ناپدید شود، که این سراب به دلیل تغییرات دما در هوا در مجاورت بیابان داغ که باعث خمیدگی نور لیزر می شود به وجود می آید.
wiki: مسافت یاب لیزری