مستدرکه
لغت نامه دهخدا
مستدرکة. [ م ُت َ رِ ک َ ] ( اِخ ) فرقه ای از نجاریه. ( اقرب الموارد ). گروهی از فرقه نجاریه هستند که بر قسمتی از خودشان که معروف به زعفرانیه بودند استدراک نموده گفتند: کلام اﷲ مطلقاً مخلوق است ولکن ما با سنت موافقت نموده و گوئیم کلام اﷲ غیرمخلوق است. و گفته اند آنچه را که مخالفان طریقت ما گویند ما گفتار آنان را به دروغ تعبیر می کنیم حتی اگر بگویند لااله الااﷲ، گوئیم آن هم دروغ باشد. ( از کشاف اصطلاحات الفنون از شرح المواقف ).
مستدرکة. [ م ُ ت َ رَ ک َ ] ( ع ص ) تأنیث مستدرَک. رجوع به مستدرک و استدراک شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید