مشتا

لغت نامه دهخدا

مشتا. [ م َ ] ( ع اِ ) سرماجای . مشتاة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). خانه زمستانی. ( مهذب الاسماء ). و رجوع به مشتاة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس