ممشاد دینوری

[ویکی فقه] ممشاد دینوری، صوفی ایرانی در قرن سوم بود.
در بعضی منابع، ممشاد دینوری با خواجه عِلو دینوری (متوفی ۲۹۸) یکی پنداشته شده است شاید به سبب نسبت هر دو تن به شهر دینور، نزدیک بودن سال وفاتشان و آمدن نام هر دو در ردیف مشایخ سلسلۀ چشتیه بود. با این حال، شرح حال و اقوال آن ها به کلی با هم متفاوت است.
شناخت اجمالی
از تاریخ تولد و زادگاه ممشاد اطلاعی در دست نیست.وی از اقران جنید ، رویم ، و ابوالحسن نوری ، و یکی از نه نفری بود که گفته می شود بی واسطه از جانب جنید اجازۀ نقل روایت و نشر طریقت داشته اند. وی همچنین مصاحب یحیی بن جلّاء بوده است.
جایگاه دینوری در تصوف
میزان اهمیت و جایگاه وی در تصوف از آن جا معلوم می شود که در شجره نامۀ چندین طریقت، از جمله در سلسلۀخلافت و روایت طریقت کبرویه ، نامش آمده است.
نسب
...

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
صوفی و عارف. ظاهراً ممشاد نام اصلی او و احتمالاً مخفف محمد شاد است. اهل عراق بود. در زمان مقتدر عباسی می زیست و از بزرگان عرفا و مشایخ طریقت عصر خود به حساب می آمد و از اقران جنید و رویم و نوری و در بین خلفای جنید بغدادی برتر بود. ابوبکر محمد بن عبداللَّه رازی حافظ از وی کلماتی را نقل کرده است. از اوست: راه حق دور و صبر بر حق بس سخت است.

مَمشاد دینَوَری ( ـ بغداد ۲۹۹ق)
از بزرگان مشایخ صوفی و عارف ایرانی. هرچند با جنید و رُوَیم تنها مصاحبت داشت و تربیت از دست ابویحیی جلّا و مشایخ دیگر گرفت، اما او را در شمار خلفای جنید ذکر می کنند. او را به کثرت علم و زیادی کرامات ستوده اند. سیرتی مشابه فتیان داشت و توکّل را اصل طریقت می دانست. معتقد بود که ۴۰ سال است که بهشت را به او عرضه کرده اند، اما گوشۀ چشمی به آن نینداخته است. از او اشارات بسیاری نقل کرده اند.