منیزیم آلیاژی در زیست پزشکی. مروری بر خواص مواد
قابلیت و اصلاح سطح به عنوان ماده ارتوپدی زیست تجزیه پذیر
منیزیم و منیزیم آلیاژی جزو فلزات سبک هستندکه بسیار زیست سازگار می باشند و خواص فیزیکی مشابهی با استخوان های طبیعی دارند. این مواد قابلیت عمل کردن به عنوان رسانای استخوانی و جانشینی مواد زیست تخریب پذیر در مصارف باربری در زمینهٔ مهندسی بافت سخت را دارا می باشند. با این وجود، تأثیرات خوردگی و تجزیه پذیری آن ها در محیط فیزیولوژیکی بدن کاربردهای متنوع و گوناگونشان را محدود کرده است. هدف این مقاله بررسی خواص، پایداری شیمیایی، تجزیه پذیری در محیط و روش های بهبود مقاومت خوردگی منیزیم و آلیاژش، برای مصارف کاربردی در زمینه ارتوپدی می باشد. به منظور یک کاشت مؤثر، خواص سطح و سطح زیرین مواد باید به طور دقیق انتخاب شود؛ بنابراین سرعت تجزیه پذیری ماده جدید به طور مفید قابل کنترل خواهد بود. تکنیک های متنوع اصلاح سطح وجود دارند که تأثیرات آن ها در کاهش سرعت خوردگی و شیوه های کنترل بازهٔ تجزیه پذیری مورد بحث قرار گرفتند. ترجیحاً، توازن بین از دست دادن تدریجی مواد و قدرت مکانیکی در طول تجزیه پذیری، با افزایش قدرت و پایداری بافت استخوانی جدید در حال تشکیل، هدف نهایی می باشد. اگر بتوان به این مهم رسید، بنابراین کاشته های ارتوپدی تولید شده از منیزیم آلیاژی توان تحویل نتایج کلینیکی صحیح؛ صرفنظر از انجام جراحی مجدد را دارا می باشند. [ ۱]
سیستم اسکلتی بدن انسان از ساختار پیچیده سه بعدی تشکیل شده است که از دو جنبه اصلی مهم می باشد. اولین دلیل ناشی از ضرورت کنترل کردن اساسی بین اندام های مختلف بدن و دیگر بافت های مرتبط است و دلیل دوم نشات گرفته از اتصال گروه های بسیار زیاد عضلانی می باشد که برای حرکات بدن و انتقال نیرو به وسیله آن حرکات لازم است. اسکلت از دو نوع بافت متفاوت تشکیل شده که نوع اول بافت سخت به نام استخوان، و دومی بافت نرم تر متشکل از مواد غضروفی می باشد. اسکلت انسان بالغ از ۲۰۶ استخوان تشکیل شده[ ۲] ؛ که بعضی از آن ها وظیفهٔ محافظت اندام های داخلی را بر عهده دارند، در حالیکه بقیه وظایف تخصصی تر مثل انتقال ارتعاشات صدا در گوش داخلی را انجام می دهند. همچنین ماتریس استخوانی یک مخزن طبیعی برای سلول ها و یون های معدنی که نقش مهمی در حفظ تعادل بیو شیمیایی در بدن دارند را فراهم می کند. به عنوان مثال کلسیم یک عنصر مهم درگیر در فعالیت های ماهیچه ای و انتقال عصب است و سطح آن در بدن به طور دقیق توسط فرایندی به نام هومئوستازی نظارت و تنظیم می شود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقابلیت و اصلاح سطح به عنوان ماده ارتوپدی زیست تجزیه پذیر
منیزیم و منیزیم آلیاژی جزو فلزات سبک هستندکه بسیار زیست سازگار می باشند و خواص فیزیکی مشابهی با استخوان های طبیعی دارند. این مواد قابلیت عمل کردن به عنوان رسانای استخوانی و جانشینی مواد زیست تخریب پذیر در مصارف باربری در زمینهٔ مهندسی بافت سخت را دارا می باشند. با این وجود، تأثیرات خوردگی و تجزیه پذیری آن ها در محیط فیزیولوژیکی بدن کاربردهای متنوع و گوناگونشان را محدود کرده است. هدف این مقاله بررسی خواص، پایداری شیمیایی، تجزیه پذیری در محیط و روش های بهبود مقاومت خوردگی منیزیم و آلیاژش، برای مصارف کاربردی در زمینه ارتوپدی می باشد. به منظور یک کاشت مؤثر، خواص سطح و سطح زیرین مواد باید به طور دقیق انتخاب شود؛ بنابراین سرعت تجزیه پذیری ماده جدید به طور مفید قابل کنترل خواهد بود. تکنیک های متنوع اصلاح سطح وجود دارند که تأثیرات آن ها در کاهش سرعت خوردگی و شیوه های کنترل بازهٔ تجزیه پذیری مورد بحث قرار گرفتند. ترجیحاً، توازن بین از دست دادن تدریجی مواد و قدرت مکانیکی در طول تجزیه پذیری، با افزایش قدرت و پایداری بافت استخوانی جدید در حال تشکیل، هدف نهایی می باشد. اگر بتوان به این مهم رسید، بنابراین کاشته های ارتوپدی تولید شده از منیزیم آلیاژی توان تحویل نتایج کلینیکی صحیح؛ صرفنظر از انجام جراحی مجدد را دارا می باشند. [ ۱]
سیستم اسکلتی بدن انسان از ساختار پیچیده سه بعدی تشکیل شده است که از دو جنبه اصلی مهم می باشد. اولین دلیل ناشی از ضرورت کنترل کردن اساسی بین اندام های مختلف بدن و دیگر بافت های مرتبط است و دلیل دوم نشات گرفته از اتصال گروه های بسیار زیاد عضلانی می باشد که برای حرکات بدن و انتقال نیرو به وسیله آن حرکات لازم است. اسکلت از دو نوع بافت متفاوت تشکیل شده که نوع اول بافت سخت به نام استخوان، و دومی بافت نرم تر متشکل از مواد غضروفی می باشد. اسکلت انسان بالغ از ۲۰۶ استخوان تشکیل شده[ ۲] ؛ که بعضی از آن ها وظیفهٔ محافظت اندام های داخلی را بر عهده دارند، در حالیکه بقیه وظایف تخصصی تر مثل انتقال ارتعاشات صدا در گوش داخلی را انجام می دهند. همچنین ماتریس استخوانی یک مخزن طبیعی برای سلول ها و یون های معدنی که نقش مهمی در حفظ تعادل بیو شیمیایی در بدن دارند را فراهم می کند. به عنوان مثال کلسیم یک عنصر مهم درگیر در فعالیت های ماهیچه ای و انتقال عصب است و سطح آن در بدن به طور دقیق توسط فرایندی به نام هومئوستازی نظارت و تنظیم می شود. [ ۳]
