مهر ازمای

لغت نامه دهخدا

( مهرآزمای ) مهرآزمای. [ م ِ زْ / زِ ] ( نف مرکب ) مهرآزما. مهرورز. عاشق. که دوستی وعشق و مهر را به امتحان و آزمایش گیرد :
مگر این دو مهرآزمای نژند
گسستند از دل به دیدار بند.
فردوسی.
به تنهائی سخنهائی سرایان
که گویند آن سخن مهرآزمایان.
( ویس و رامین ).
مهرآزمای مهره بازوش جان و عقل
حلقه به گوش حلقه گیسوش انس و جان.
خاقانی.
سنجر به سعی دولت او بود دولتی
باد از سیاستش شده مهرآزمای خاک.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

( مهر آزمای ) مهر آزما . عاشق

پیشنهاد کاربران

بپرس