میثره

لغت نامه دهخدا

( میثرة ) میثرة. [ ث َ رَ ] ( ع اِ ) جامه ای که به روی جامه ها پوشند. ( منتهی الارب ، ماده وث ر ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بالشچه مانندی که پیش زین نهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آنچه بر روی زین افکنند تا نشست سوار آسان بود. ج ، مواثر، میاثر. ( مهذب الاسماء ). || نمدزین. ج ، مواثر، میاثر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || مرکبی از حریر و دیبا که معمول مردم ایران بوده. ( ناظم الاطباء ). مرکبی از حریر و دیبا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || پوست شیر و دیگر ددان.( ناظم الاطباء ). پوست دد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

جامه که به روی جامه ها پوشند بالشچه مانندی که پیش زین نهند مرکبی از حریر و دیبا که معمول مردم ایران بوده

پیشنهاد کاربران

میثره یعنی الهه خورشید
میثره نام شانزدهمین روز هر ماه در گاهشمار و گاهنامه اوستایی است.
مهر، میترا یا میثره از ایزدان باستانی هند و ایرانی پیش از روزگار زرتشت است، که معنی پیمان و دوستی و خورشید نیز می دهد.
نماد او خورشید می باشد.
پس از آمدن زرتشت یکی از ایزدان یا فرشتگان آیین مزدیسنا گردید.
...
[مشاهده متن کامل]

نیروهای طبیعت مانند خورشید و ماه و ستارگان و آتش و خاک و باد و آب مورد ستایش آریاییان بوده است. خدایانی را هم که نشانهٔ نیروهای طبیعت بوده اند دئوه می خواندند

بپرس