میرزا ابوالحسن مشکینی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیت الله میرزا ابوالحسن مشکینی، فرزند ابوالحسین از علمای قرن معاصر و جزو اساتید معروف حوزه علمیه نجف اشرف می باشند.
شهرستان مشکین شهر در شمال غرب ایران و در ۸۳۹ کیلومتری تهران واقع شده است و جمعیتی بالغ بر ۱۶۴۰۰۷ نفر را در خود جای داده است. آب و هوای این شهر، معتدل کوهستانی است و کوه معروف سبلان در ۲۵ کیلومتری این شهر قرار دارد و محصولاتش بیش تر انگور و سیب و هلو و خربزه و گندم و جو است.مشکین شهر در طول تاریخ دارای شخصیت ها و علما و رجال بزرگی مانند سعدالدین وراوینی دانشمند و مترجم کتاب مرزبان نامه، شیخ محمود خیاوی عارف بزرگ قرن هفتم هجری (مدفون در لیمر شهرستان آستارا)، پیرمحمّد پیشکینی از عرفا و یاران شیخ صفی الدین اردبیلی (مدفون در محله ای معروف در روستای ارباب کندی) بوده و در دوره معاصر و در جریان نهضت مشروطیت، عالم بزرگ ملاّ امام وردی مشکینی از روحانیون غیرت مند و تحصیل کرده ی نجف اشرف از این خطه برخاسته است که هنوز مردم رشادت ها و مبارزات او را فراموش نکرده اند. عالمان دیگری مانند شیخ یوسف افقهی و شیخ قاسم پیریخانی و آیت الله حاج میرزا محسن مشکینی (مدفون قم) و آیت الله حاج میرزا علی مشکینی (امام جمعه فقید شهر مقدس قم) و آیت الله میرزا ابوالحسن مشکینی، این خطه اند.
ولادت
استاد معروف حوزه ی علمیّه ی نجف اشرف، آیت الله میرزا ابوالحسن مشکینی، «نام خانوادگی ایشان در برخی کتاب ها به صورت «مشکینی اردبیلی نجفی»، «مشکینی نجفی»، «آذربایجانی مشکینی» «اردبیلی مشکینی آذربایجانی» و «اردبیلی نجفی» آمده است.» فرزند عبدالحسین به سال ۱۳۰۵ قمری «تولد ایشان در»
آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، مصفی المقال، ص۲۷.
ایشان پس از سپری کردن دوران کودکی، خواندن و نوشتن را در روستای «احمدآباد» یا «احمد بیگلو» فرا گرفت و بعد از آن در سال ۱۳۲۰ قمری
امین، سیدحسن، مستدرک اعیان الشیعه، ج۱، ص۹.
...

[ویکی فقه] میرزا ابو الحسن مشکینی در سال ۱۳۰۵ هجری قمری در یکی از روستاهای اطراف مشکین شهر به نام «احمدآباد» از استان اردبیل به دنیا آمد.
وی در ۱۵ سالگی به شهر اردبیل سفر کرد و به فراگیری علوم اسلامی پرداخت. او در آن شهر دوره مقدمات و سطح را به پایان رساند و پس از هشت سال، در سال ۱۳۲۸ هجری قمری، برای خوشه چینی از خرمن علم و دانش علمای بزرگ اسلام در حوزه علمیه نجف اشرف عازم آن شهر شد. حدود یک سال از درس مرحوم «آخوند خراسانی» را درک کرد و پس از وفات ایشان به درس یکی از برجسته ترین شاگردان ایشان یعنی محقق بزرگ «شیخ علی قوچانی» رفت. او هشت سال از محضر آن عالم اندیشمند بهره برد و در سال ۱۳۳۷ هجری قمری به کربلا رفت تا از مجلس درس «میرزا محمد تقی شیرازی» نیز بهره ببرد. یک سال از محضر آن دانشمند بزرگ استفاده کرده، سپس به حوزه علمیه نجف بازگشت و خود یکی از علمای برجسته آن حوزه گردید و به تدریس و تربیت شاگردان پرداخت و شخصیتهای بزرگی را تحویل جهان اسلام داد که هر یک از چهره های سرشناس حوزه های علمیه به شمار می آیند. بزرگانی مانند حضرت آیت الله نجفی مرعشی یکی از شاگردان ایشان است.

پیشنهاد کاربران

بپرس